К.Насыров - Мен казакпын
текст песни
48
0 человек. считает текст песни верным
0 человек считают текст песни неверным
К.Насыров - Мен казакпын - оригинальный текст песни, перевод, видео
- Текст
- Перевод
Мен - қазақпын мың өліп, мын тірілген. Жөргегімде таныстым мұң тілімен. Жылағанда жүрегім, күн тұтылып, Қуанғанда күлкімнен түн түрілген. Мен - қазақпын, ажалсыз анамын мен, Құрсағыма сыйдырам даланы мен. Пәк сәбимін бесікте уілдеген, Дәуірлермен құрдаспын, данамын мен. Мен - жігітпін, айқасқа, сынға асықпын Жүрегі бар кеудемде шын ғашықтың. Жанартаудай жойқынмын жұлқынғанда, Шарықтасам, қыран боп шыңға шықтым. Мен - қара көз сұлумын, сайтан қызбын Сайрай қалсам, тілімнен бал тамғыздым. Сүйер болсам, өмірдей өле сүйдім, Қас батырмен қайрасқам балтам жүзін. Осындай боп, білмеймін, кімнен тудым. Бәлки қайсақ, бәлки бір гуннен тудым. Деп шатыпты біреулер «күннен тудым». Жоқ, сірә, мен қара құл, күңнен тудым. Руым көп солардың аттарындай, Мінезім бар таулардың қатпарындай. Ән-жырым бар бабалар хаттарындай, Әжімім бар бейнеттің таптарындай. Қаза тапқан солдаттай ізгі өлімнен, Қалалар да өтіпті түз белінен. Қаңқалары табылып жатыр қазір Соғыстар мен жорықтар іздерінен. О, замандас, соларға бір қараңыз; Әр кірпіші, әр тасы бір қора аңыз. Өлгендерді тірілтіп, өмірлі етіп, Өшкендерді табатын бір ғана біз. Мирасы ма, мұра ма, аз ба со да? Алынбайды алтындай қазбаса о да. Тереңім көп, тұңғиық тарихым кеп, Жылдар көші том-томдап жазбаса да. Жаза алмадым, қайтейін, хат білмедім. Білдім бірақ найза мен аттың белін. Ат үстінде ұмыттым кедейлікті, Ат үстінде өлсем мен шатпын дедім. Жетпеген жоқ ғылымға зеректігім, Сезбеген де емеспін керектігін. Қала бердім жарыққа жол таба алмай, Қараңғыға тас батып ер екпінім. Кейін білдім жердің де шар екенін, Өз өлшемі, өз шегі бар екенін. Көк өгіз деп көтеріп тұрған соны, Ысырап боп жүріпті «бәрекелдім». Ұзақ ұйықтап тұмса түз бесігінде, Естімеппін Архимед есімін де. Жерді үйіру қиялы былай тұрсын, Жемісі де тимепті несібеме. Танытпады надандық Сократты, Гомерді де көп ғасыр тоқыратты. Көзім басыр болса да, ойым көргіш Мен де ақын ем өзіңдей сол бір қарттың. Келсеші ғой далама бұрын олар, Коперниктер, Джордано Брунолар!.. Қапы кетті қаншама ұл - қыздарым, Бағы жанса, солардың бірі болар. Арылмады басымнан замана - түн, Үйіп-төгіп жазымыш жаманатын. Европадан жетпіс жыл соң оқыдым «Коммунистік манифест» ғаламатын. Соң оқыдым, талайдан бұрын ұқтым, Түннен күнге күрт басып бұрылыппын. Бір бөлшегі болғаным қандай бақыт Россиядай, Лениндей ұлылықтың! Ал бүгін ше? Бүгін мен азаматпын, Жаза алатын, ғылымды қаза алатын. Жаза алатын дүниелік дастандарды, Жаза алатын тарихқа қазақ атын. Атымның да кеше ғой танылғаны, Оған дейін не таңба таңылмады? Солар жайлы ойлансын ұрпағымыз - Шолпан қызы, шапақты таң ұлдары.
Я тысяча умирает и воскрес. Я познакомился с языком моего текста. Когда мы плачем, мое сердце сбивается с ног, это происходит с ночью. Я - Казах, я смертельную материнскую мать, я распространился на свою матку и меня. Я был колыбелью с колыбелью, когда я делаю эпоху, я. Я парень, спешу в бою, и мое сердце в моем сердце. Когда я посыпаю вулканическим разрушением, я покинул орла. Я был черным глазом, я учил мед с языка, если останусь с черным глазом. Если я люблю, я люблю как жизнь и бульон с героем с героем. Я не знаю, я не знал. Я родился в суке сук. Кто -то, кто смутился, сказал: «Я родился от солнца». Нет, я, вероятно, получил черный раб и родился от горничной. Как и многие из них, как и их имена, похожи на складку гор. Поскольку песни похожи на морщины, как мои морщины. От солдата мертвой печали, города и города были с пояса. Скелеты теперь найдены из войн и походов. O, пожалуйста, посмотрите в то же время; Каждый кирпич, каждый камень - легенда. Мы только тот, кто может воспитать мертвых и находит тех, кто живет и останавливается. Мирасиан, наследство или меньше? Не будет получен золотой котел, о. Хотя у меня много глубоких, моя пропасть, зелень и годы не пишут в мхе. Я не мог написать, я вернулся, я не знал. Я узнал, но Бая и талия лошади. Я забыл убить нищету и верхом на лошадях, и я сказал мне. Я не чувствовал интеллекта, я не чувствовал. Я не мог найти способ света, и я встретился с темнотой. Позже я узнал, что есть расходы на землю, ее размер, ее собственные ограничения. Было «осознано», что он поднял синего быка. Закаляясь, пока вы не слышали обвал, я услышал имя. Пусть посадка на землю остановится, но также не ешь. Он не проявил невежества, а век был пропитано невежественным. Хотя мои глаза мусор, мой разум - это взгляд и поэт, как ты. Тем временем они делали это, Coppernicks, Jordano Brunolar! .. больной, вероятно, один из них, если сад встал. Не приходить в медицинскую помощь, современный день - ночь, резьба была плохой. После Европы я изучал семьдесят лет спустя, «коммунистические манифесты» являются выдающимся. Я прочитал позже, я проиграл раньше много раз, и оказалось сидеть ночью. То, что случилось с одной частью, похоже на Россию, как Ленин! А как насчет сегодня? Сегодня я гражданин, я мог бы написать науку, которая может написать. Казахское имя в истории мировой истории, где они могут написать. Мое имя было признано вчера, что не прошло? Давайте подумаем о них - дочери Шолпана, сыновья.