Камаедзiца - Раскаты Белага Грому
текст песни

Ахвярамi славiм барацьбу –
Веру нардычнай крывi.
Душы збiрае ранiшнi туман,
У Вальхале сыходзяцца вятры…

Грукатам Молата Тора,
З глыбiнi касмiчнай ракi
Адгукаюцца ў сэрцах Белых Вояў
На крывавых палетках вясны.

Вечнасцю клiчуць расай абраных,
Клiчуць подыхам Вайны.
Легенды плятуцца лёсамi,
Дзе рунамi свецяць шляхi.

Ноч гарыць вечным агнём,
Крок да неба – у бязмежнасць.
Адзiнота сярод каменных слёз,
Маланак халодных iмгненнi.

Тысячы гадзiн мёртвых слоў
Над курганамi салдат.
У нашых сэрцах i памяцi
Некрануты гонар iрваных ран.

Душа на хвалях Паўночнага мора застыла навек,
Насустрач каскадам вады i патокам хуткiх вятроў.
Поўнач iльдом чаруе жылы, шэптам, замовы пылам.
Нерухомасцю надае перавагу марам зноў, i зноў, i зноў…

Дзе начны дым спаленых сноў
Блiскацiць у блакiтных вачах –
Усё тая ж цень на руках
Пад раскатамi белага грому…
Рунамi белага грому…