Мария Литвинович - Думы-мары
текст песни

Вось ідзеш ты, адзін па свеце
І бачыш як весяляцца дзеці
І на хвіліну хацеў звярнуцца
Каб у дзяцінстве апынуцца
Каб не ведаць мяне.

Думы-думы, мары-мары
За гэта няма ніякай кары.
Але не трэба ў гэтым веку
Такое шчасце маладому чалавеку.

І зноў думы, і зноў мары
Жыццё стала нейкім запаздалым.
А я не бачу ні зорак, ні сонца,
Але, як раней, гляджу ў аконца
Ні зорак, ні сонца.

Ты азіраешся ўзад і бачыш,
як хтосьці спявае, а хтосьці плача.
Вось ён кахае, а ён спамінае
Усе моманты якія іх збліжаюць,
Калі, яны ўдваіх.

Думы-думы і мары-мары
За гэта няма ніякай кары.
Але не трэба ў гэтым веку
Такое шчасце маладому чалавеку.

І зноў думы, і зноў мары
Жыццё стала нейкім запаздалым.
А я ні бачу ні зорак, ні сонца,
Але, як раней,
Чаму нельга ўзяць і ўсё пазабыць?
Чаму нам патрэбна заўсёды вяртацца?
Чаму нельга ўзяць і перарабіць?
Каб пазней ні нашто ні спадзявацца?

Думы-думы і мары-мары
За гэта няма ніякай кары.
Але не трэба ў гэтым веку
Такое шчасце маладому чалавеку.
Зніклі думы, зніклі мары
Жыццё стала нейкім запаздалым.
Не бачу больш я ні зорак, ні солнца
І толькі як раней гляджу ў аконца.