Пётр Елфимов - Ария гусляра live
текст песни

"Гэй ты, князь! Гэй, праслаўны на цэлы бел свет!
Не такую задумаў ты думу, -
Не дае гуслярам сказу золата цвет,
Белых хорамаў п'яныя шумы.

Скурганiў бы душу чырванцом тваiм я;
Гуслям, княжа, не пiшуць законаў:
Небу справу здае сэрца, думка мая,
Сонцу, зорам, арлам толькi роўна.

Бачыш, княжа, загоны, лясы, сенажаць, -
Iм пакорны я толькi з гуслямi,
Сiлен, княжа, караць, галаву сiлен зняць, -
Не скуеш толькi дум ланцугамi.

Славен, грозен i ты, i твой хорам-астрог,
Б'е ад сцен-цэгел ледам зiмовым;
Сэрца маеш, як гэты цагляны парог,
I душу - як скляпоў гэтых сховы.

Глянь ты, слаўны ўладар, на палеткi свае:
Сарачнi там сох бачыш, як блудзе;
А цi чуў ты, аб чым там араты пяе,
Дзе i як жывуць гэтыя людзi?

Глянь ў лёхi свае, ў падзямеллi глянь, князь,
Што настроiў пад хорамам гэтым;
Браццi корчацца там, табой кiнуты ў гразь,
Чэрвi точаць жывых iх, раздзетых.

Ты ўсё золатам хочаш прыцьмiць, загацiць...
Цi ж прыгледзеўся, хорамны княжа?
Кроў на золаце гэтым людская блiшчыць,
Кроў, якой i твая моц не змажа.

Ты брыльянтамi ўсыпаў атласы i шоўк -
Гэта цёртая сталь ад кайданаў,
Гэта вiсельнi петляў развiты шнурок,
Гэта, княжа, твае саматканы.

Стол ты ўставiў ядой, косцей шмат пад сталом, -
Гэта косцi бядноты рабочай;
Пацяшаешся белым, чырвоным вiном, -
Гэта слёзы нядолi сiрочай.

Хорам выстраiў ты, твайму воку так мiл,
Адшлiфованы цэгла i камень, -
Гэта - памяткi-плiты з няўчасных магiл,
Гэта - сэрцаў скамененых пламень."

"Люба чуцi табе скочнай музыкi звон:
Ты, дружына п'яцё асалоду, -
А цi ўслухаўся ты, як плыве з яе стогн,
Стогн пракляцця табе, твайму роду?!

Ты збялеў, ты дрыжыш, слаўны княжа-ўладар!
Госцi хмурны, а дворня знямела...
Ну, што, княжа? пара даць за песню мне дар!
Выбачай, калi спеў мо няўмела."