Польское танго - Польское танго
текст песни

Patrzę na twoją fotografię,
którą dziś przysłałeś mi,
i wypowiedzieć nie potrafię
męki tych ostatnich dni.

Dziś przebolałam już,
wszystko zapomniałam już,
wszystko zrozumiałam i wiem.

Już nigdy
nie usłyszę kochanych tych słów,
już nigdy
do mych ust nie przytulę cię znów,
Na zawsze
pozostaną dni smutku i mąk,
nie oplecie pieszczotą mnie w krąg
biel twoich rąk,
już nigdy.

Już nigdy!
Jak okrutnie dwa słowa te brzmią,
już nigdy
nie zobaczę twych oczu za mgłą.
Odszedłeś,
jakże trudno pogodzić się z tym,
że nie wrócisz ni nocą, ni dniem,
myślą ni snem, już nigdy.

Czy ż można samym żyć wspomnieniem,
echem zapomnianych burz ?
Byłeś mi wszystkim, jesteś cieniem
tego, co umarło już.
Żegnaj, kochany mój,
i niezapomniany mój,
Sercem całowany mój śnie.

Смотрю на твой тот фотоснимок,
что вчера прислал ты мне,
не передать невыносимость
мук последних этих дней.

Переболела уж,
и всё позабыла уж,
и всё поняла я сейчас.

Всё в прошлом -
не услышать мне больше тех слов.
Всё в прошлом –
моих губ не коснёшься ты вновь.
Навеки
для меня дни печали и мук...
А объятья твоих нежных рук,
ласковых рук -
всё в прошлом.

Всё в прошлом –
как жестоко звучанье двух слов!
Всё в прошлом –
не увижу глаза твои вновь.
Ушёл ты...
Как же трудно смириться мне с тем:
не вернёшься ни ночью, ни днём,
мыслью и сном –
всё в прошлом.

Можно ли жить одной лишь тенью,
эхом позабытых дней?
Был для меня всем, без сомненья,
и оттого ещё больней.
Прощай, любимый мой,
мой незабываемый,
сердцем поцелованный сон.