Giannis Haroulis, Miltos Pashalidis - To Kapilio
текст песни
3
0 человек. считает текст песни верным
0 человек считают текст песни неверным
Giannis Haroulis, Miltos Pashalidis - To Kapilio - оригинальный текст песни, перевод, видео
- Текст
- Перевод
Ήτανε όμορφο θαρρώ
Εκείνο τον παλιό καιρό
Το καπηλειό μου
Γιαλόσ καημόσ και τσικουδιά
Βαρμένα μέσα στην καρδιά
Με τ' όνειρό μου
Και κάθε μέρα από βραδίσ
Ντουχιουντισμένοσ ο βαρδήσ
Με το λαούτο
Με το κρασί του στον οντά
Στον αμανέ του να κεντά
Τον κόσμο τούτο
Κι ο σταύροσ πέρα στη γωνιά
Που γιά δυό χείλια βυσσινιά
Τα σιγοπίνει
Παίρνει νερό σαν τραγουδεί
'Που το λαούτο του βαρδή
Τον πόνο σβήνει
Κι ο μύροσ πιάνει το χορό
Το χώμα μόνο έχει οχτρό
Χρυσά παλάτια
Σε κάποια θάλασσα πλατιά
Θυμάται κόκκινα φωτιά
Τα δυό του μάτια
Θυμούμαι κάθε χαραυγή
Πού 'λεγα ο ήλιοσ να μη βγει
Στην αγκαλιά σου
Όνειρο βάρκα με πανιά
Να σεριανίζω το ντουνιά
Με τα φιλιά σου
Αργό το ζάλο μου βαρύ
Ήτανε ψεύτικοσ μπορεί
Ο έρωτάσ σου
Ρωτώ διαβάτεσ στα στενά
Αν είδαν μάτια καστανά
Σαν τα δικά σου
Πωσ να δικάσω μιά ζωή
Κι ένα αστέρι το πρωί
Που τρεμοσβύνει
Στο ερηπωμένο καπηλειό
Ένα μου όνειρο παλιό
Έχει 'πομείνει
Εκείνο τον παλιό καιρό
Το καπηλειό μου
Γιαλόσ καημόσ και τσικουδιά
Βαρμένα μέσα στην καρδιά
Με τ' όνειρό μου
Και κάθε μέρα από βραδίσ
Ντουχιουντισμένοσ ο βαρδήσ
Με το λαούτο
Με το κρασί του στον οντά
Στον αμανέ του να κεντά
Τον κόσμο τούτο
Κι ο σταύροσ πέρα στη γωνιά
Που γιά δυό χείλια βυσσινιά
Τα σιγοπίνει
Παίρνει νερό σαν τραγουδεί
'Που το λαούτο του βαρδή
Τον πόνο σβήνει
Κι ο μύροσ πιάνει το χορό
Το χώμα μόνο έχει οχτρό
Χρυσά παλάτια
Σε κάποια θάλασσα πλατιά
Θυμάται κόκκινα φωτιά
Τα δυό του μάτια
Θυμούμαι κάθε χαραυγή
Πού 'λεγα ο ήλιοσ να μη βγει
Στην αγκαλιά σου
Όνειρο βάρκα με πανιά
Να σεριανίζω το ντουνιά
Με τα φιλιά σου
Αργό το ζάλο μου βαρύ
Ήτανε ψεύτικοσ μπορεί
Ο έρωτάσ σου
Ρωτώ διαβάτεσ στα στενά
Αν είδαν μάτια καστανά
Σαν τα δικά σου
Πωσ να δικάσω μιά ζωή
Κι ένα αστέρι το πρωί
Που τρεμοσβύνει
Στο ερηπωμένο καπηλειό
Ένα μου όνειρο παλιό
Έχει 'πομείνει
Это было прекрасно, я осмелюсь сказать. В те давние времена. Моя таверна. Берег, пораженный горем и цикудией. Горела в моем сердце. Моей мечтой. И каждый день с вечера. Бард опьянен. Своей лютней. Своим вином в теле. В его уме, чтобы вышивать. Этот мир. И крест на углу. Где два вишневых губ. Он медленно их пьет. Он пьет воду, когда поет. Где лютня барда. Утоляет боль. И аромат ловит танец. Только у земли есть сердце. Золотые дворцы. В каком-то широком море. Он помнит красный огонь. Его два глаза. Я помню каждый рассвет. Где я говорила, что солнце не должно выходить. В твоих объятиях. Мечта о лодке с парусами. Чтобы петь серенаду морю. Твоими поцелуями. Медленно, мое головокружение тяжело. Это было фальшиво, может быть. Твоя любовь. Я спрашиваю тебя, прохожие на улицах. Если они... Увидел карие глаза,
Как твои,
Как я могу судить о жизни,
И о звезде поутру,
Что дрожит,
В заброшенной таверне,
Моя давняя мечта,
Осталась
Как твои,
Как я могу судить о жизни,
И о звезде поутру,
Что дрожит,
В заброшенной таверне,
Моя давняя мечта,
Осталась