Horytnica - Polska Krew
текст песни

Polska krew

Czy słyszysz woła polska krew, pokoleń przyszłych świętej woli
Głos bohaterów wzywa Cię, głos niesie echem się w historii
Na świecie przodków pośród mgieł wleci myśl nad tonią modrą
Tam gdzie odwieczny zmorzył sen tych, którzy pełnią straż nad Odrą

Sztandar wojenny zapadł w toń, lecz krzyk walecznych tlił się jeszcze
Żar wokół zgasł, omdlała dłoń i krew spłynęła rannym deszczem
Żołnierską śmierć już odkrył brzask, lecz od wystrzałów drży powietrze
Ojczyzno walczy Twoja straż, oddając życie w Twoje ręce

Czy słyszysz woła polska krew, pokoleń przyszłych świętej woli
Głos bohaterów wzywa Cię, głos niesie echem się w historii
Na świecie przodków pośród mgieł wleci myśl nad tonią modrą
Tam gdzie odwieczny zmorzył sen tych, którzy pełnią straż nad Odrą

Otulił serca mogił chłód, zaszumiał stary bór w podzięce
Za Wasze życie, Waszą śmierć, która dosięgła Was przedwcześnie
Lecz płonie wić niesiona w bój, zwiastując wrogom krwawą zemstę
I nie poddamy nigdy się, jak zapisane jest w przysiędze

Czy słyszysz woła polska krew, pokoleń przyszłych świętej woli
Głos bohaterów wzywa Cię, głos niesie echem się w historii
Na świecie przodków pośród mgieł wleci myśl nad tonią modrą
Tam gdzie odwieczny zmorzył sen tych, którzy pełnią straż nad Odrą

Польская кровь

Слышишь, зовет польская кровь, будущие поколения святой свободы
Голос героев взывает Тебя, голос несётся эхом в истории.
В мир предков, среди туманов, растекается мысль над бездной синей,
Там, где вековой сморил сон тех, которые несли стражу над Одером

Штандарт военный упал в пучину, но крик доблестный еще звучал
Жар вокруг погас, ослабла ладонь, и кровь стекала утренним дождём
Солдатскую смерть уже открыл рассвет, но от выстрелов дрожит воздух,
Отчизна, борется Твоя стража, предавая жизнь в Твои руки

Слышишь, зовет польская кровь, будущие поколения святой свободы
Голос героев взывает Тебя, голос несётся эхом в истории.
В мир предков, среди туманов, растекается мысль над бездной синей,
Там, где вековой сморил сон тех, которые несли стражу над Одером

Окутал сердца могил холод, зашумел старый бор в благодарность,
За Вашу жизнь, Вашу смерть, которая настигла вас преждевременно
Но пылает Вица*, принесённая в бой, Предзнаменуя врагам кровавую месть
И мы не сдадимся никогда, как записано в присяге

Слышишь, зовет польская кровь, будущие поколения святой свободы
Голос героев взывает Тебя, голос несётся эхом в истории.
В мир предков, среди туманов, растекается мысль над бездной синей,
Там, где вековой сморил сон тех, которые несли стражу над Одером

*Вица(др.рус.)—Знамение о начале войны. Знамя, закликающее простой народ в ополчение