Jar - Wodnica
текст песни

Jedzie młodzian jedzie, po kwiecistej smudze,

A dziewczyna dzbanem czerpie wodę w strudze.

„Dziewczyno, dziewczyno, podaj że mi wody

Dajże ucałować prześliczne jagody”.

A dziewczę ucieka po kwiecistej smudze.

„Koniku, koniku, zaplotę ci grzywę

Jeżeli dogonisz dziewczę urodziwe;

Koniku, koniku, złotem cię podkuję,

Jeżeli dziewczęcia oczko pocałuję”.

I konik dał susa a dziewczę drugiego,

I zaraz już było pół mili od niego.

A młodzian pogania, a dziewczę się śmieje

I pierzcha ucieka jak sarna przez knieje.

I przybiega nad brzeg jeziora modrego:



„Pójdźże chłopcze ze mną, do miękkiej pościeli,

Pójdźże chłopcze ze mną, do wodnej topieli.”



I przeląkł się młodzian dziewczęcia - wodnicy,

Chciał uciekać, lecz się wplątał w rogoziny.

Wodnica go ciągnie na głębie, topiele,

I z mułu mu na dnie miękkie łoże ściele.

A konik sam wrócił przed chatę ojcową,

Rży i grzebie nogą z pochyloną głową.



„Pójdźże stary ojcze, na weselne gody,

Syn się wasz ożenił, wziął jeziorne wody

W posag od dziewczyny: Oj tam mu wesoło,

Szczupaki całują urodziwe czoło.

Oj tam mu wesoło, fale przygrywają,

Łechcą go pod boki i o pierś pluskają.