Moonsorrow - Tulimyrsky
текст песни
46
0 человек. считает текст песни верным
0 человек считают текст песни неверным
Moonsorrow - Tulimyrsky - оригинальный текст песни, перевод, видео
- Текст
- Перевод
[1]
"Muistan, kuinka katsoin sinä yönä ulos ikkunasta.
Meri oli tyyni, ja taivaan tähtiä peitti ohut, harsomainen sumu.
Ranta oli hiljaisempi kuin koskaan, mutta minä en saanut unta.
Katselin lintujen värisevän oksillaan;
ihmettelin miksi ne ovat niin levottomia, aivan kuin olisivat odottaneet jotain.
Myöhemmin ymmärsin, että kuolema oli kuiskannut niille, aivan kuten se olisi kuiskannut meillekin jos olisimme osanneet sen kieltä."
[2]
"Aamun vielä viipyessä he saapuivat.
Kuusi pitkää ja kapeaa,
kauniisti koristeltua laivaa piirtyi sumuun alle virstan päässä siitä ikkunasta,
josta minä niitä katselin.
Seurasin, kuinka aseistetut miehet yksi toisensa jälkeen kahlasivat rantaan ja sytyttivät tulen soihtuihinsa;
ja he olivat ensin vaiti, yhtä hiljaa kuin rantakin.
Sammutin kynttilän ikkunaltani toivoen että miehet eivät olleet huomanneet minua, ja pakenin."
Aseet esiin! Soihdut esiin! Nyt menkää ja tuhotkaa! Kaikki polttakaa!
Sääliä ei ansaita, jokainen asukas surmatkaa!
Jätitte kotinne kostaaksenne, se tehkää ja täyttäkää kohtalonne!
Tahdoitte verta, nyt siihen itsenne tahrikaa!
Meri peilaa korkeita liekkejä, lohikäärmeet lepäävät ylpeinä kaiken keskellä.
Katselevat hävitystä, seuraavat tappajan kirvestä ja miekkaa.
Joku pakenee, repii nuolen selästään. Niin moni verivanaan hukkuu.
Meri peilaa korkeita liekkejä, aurinko tulen mustaan henkeen peittyy.
Niin nousee... tulimyrsky!
Mustaa verta sylkee!
Taivaan maalaa... tulimyrsky!
Liekein maata nylkee!
[3]
"Se oli kostoretki, vaikka en tiennyt sitä vielä silloin.
Miehet olivat kotoisin siitä samasta kylästä, kaukaa meren toiselta rannalta,
johon me olimme vuotta aiemmin hyökänneet...
ja minä muistan, kuinka yksi heistä oli silloin jäänyt tekemään kauppaa kanssamme;
luopio, joka ei halunnut palata omiensa luo,
ja me ostimme häneltä avaimet hänen kansansa hävittämiseen."
Ryöstäkää! Raiskatkaa!
Aamu valkenee kaukana.
Matkojen takana jo miehet miekkoinensa.
Ei näy ihmistä täällä.
Suojaa vailla on kylä, ei sitä kukaan aavista.
Hyökkäyksen nopean sarastus lähettää, jo talo toisensa jälkeen palaa.
Päivä lyhyt monelle lie. Sen jokainen muistaa mistä myöhemmin kerrotaan.
Kun hän saapui, kun hän katsoi kattojen palavan, näki rakkaiden kaatuvan.
Ei aseita laskettu. Kuolevan suulla se mistä he tulivat.
[4]
"Ei heillä paljon eloonjääneitä ollut.
Taistelutahtoa heillä kuitenkin oli, ja uusia miekkoja saattoi aina takoa.
Talven ja kevään kestäessä he rakensivat kuusi upeinta koskaan näkemääni laivaa,
ja kokosivat niihin miehiä kaikista heille suopeista naapurikylistä,
kolmenkymmentä väkivahvaa pohjanmiestä kuhunkin.
Heidän laivansa eivät pelänneet merta, ja miehet itse eivät pelänneet mitään."
Niin miehet matkalleen saatetaan.
Ja väki rannalla odottaa, kenties peloissaan.
Huuto kauas jo kiirii, nyt soutakaa!
Niin täynnä uhoa nuoret hetkeään vartovat.
Kunnes salmen suulla tyhjästä myrsky nousee.
Vaivatta repii vahvankin kannelta aaltoihin.
Pohjatuulelle Orm jo raivoissaan huutaa.
Tätä laivaa et kaada! Miehet köysiin tarttukaa!
[5]
"Ehkä se
"Muistan, kuinka katsoin sinä yönä ulos ikkunasta.
Meri oli tyyni, ja taivaan tähtiä peitti ohut, harsomainen sumu.
Ranta oli hiljaisempi kuin koskaan, mutta minä en saanut unta.
Katselin lintujen värisevän oksillaan;
ihmettelin miksi ne ovat niin levottomia, aivan kuin olisivat odottaneet jotain.
Myöhemmin ymmärsin, että kuolema oli kuiskannut niille, aivan kuten se olisi kuiskannut meillekin jos olisimme osanneet sen kieltä."
[2]
"Aamun vielä viipyessä he saapuivat.
Kuusi pitkää ja kapeaa,
kauniisti koristeltua laivaa piirtyi sumuun alle virstan päässä siitä ikkunasta,
josta minä niitä katselin.
Seurasin, kuinka aseistetut miehet yksi toisensa jälkeen kahlasivat rantaan ja sytyttivät tulen soihtuihinsa;
ja he olivat ensin vaiti, yhtä hiljaa kuin rantakin.
Sammutin kynttilän ikkunaltani toivoen että miehet eivät olleet huomanneet minua, ja pakenin."
Aseet esiin! Soihdut esiin! Nyt menkää ja tuhotkaa! Kaikki polttakaa!
Sääliä ei ansaita, jokainen asukas surmatkaa!
Jätitte kotinne kostaaksenne, se tehkää ja täyttäkää kohtalonne!
Tahdoitte verta, nyt siihen itsenne tahrikaa!
Meri peilaa korkeita liekkejä, lohikäärmeet lepäävät ylpeinä kaiken keskellä.
Katselevat hävitystä, seuraavat tappajan kirvestä ja miekkaa.
Joku pakenee, repii nuolen selästään. Niin moni verivanaan hukkuu.
Meri peilaa korkeita liekkejä, aurinko tulen mustaan henkeen peittyy.
Niin nousee... tulimyrsky!
Mustaa verta sylkee!
Taivaan maalaa... tulimyrsky!
Liekein maata nylkee!
[3]
"Se oli kostoretki, vaikka en tiennyt sitä vielä silloin.
Miehet olivat kotoisin siitä samasta kylästä, kaukaa meren toiselta rannalta,
johon me olimme vuotta aiemmin hyökänneet...
ja minä muistan, kuinka yksi heistä oli silloin jäänyt tekemään kauppaa kanssamme;
luopio, joka ei halunnut palata omiensa luo,
ja me ostimme häneltä avaimet hänen kansansa hävittämiseen."
Ryöstäkää! Raiskatkaa!
Aamu valkenee kaukana.
Matkojen takana jo miehet miekkoinensa.
Ei näy ihmistä täällä.
Suojaa vailla on kylä, ei sitä kukaan aavista.
Hyökkäyksen nopean sarastus lähettää, jo talo toisensa jälkeen palaa.
Päivä lyhyt monelle lie. Sen jokainen muistaa mistä myöhemmin kerrotaan.
Kun hän saapui, kun hän katsoi kattojen palavan, näki rakkaiden kaatuvan.
Ei aseita laskettu. Kuolevan suulla se mistä he tulivat.
[4]
"Ei heillä paljon eloonjääneitä ollut.
Taistelutahtoa heillä kuitenkin oli, ja uusia miekkoja saattoi aina takoa.
Talven ja kevään kestäessä he rakensivat kuusi upeinta koskaan näkemääni laivaa,
ja kokosivat niihin miehiä kaikista heille suopeista naapurikylistä,
kolmenkymmentä väkivahvaa pohjanmiestä kuhunkin.
Heidän laivansa eivät pelänneet merta, ja miehet itse eivät pelänneet mitään."
Niin miehet matkalleen saatetaan.
Ja väki rannalla odottaa, kenties peloissaan.
Huuto kauas jo kiirii, nyt soutakaa!
Niin täynnä uhoa nuoret hetkeään vartovat.
Kunnes salmen suulla tyhjästä myrsky nousee.
Vaivatta repii vahvankin kannelta aaltoihin.
Pohjatuulelle Orm jo raivoissaan huutaa.
Tätä laivaa et kaada! Miehet köysiin tarttukaa!
[5]
"Ehkä se
[1]
«Я помню, как я выглянул из этой ночи из окна.
Море было спокойным, а звезды небес покрывали тонкий беспомощный туман.
Пляж был тише, чем когда-либо, но я не спал.
Я смотрел вибрацию своих птиц;
Мне было интересно, почему они так беспокойны, как будто они чего-то ждали.
Позже я понял, что смерть прошептала им, так же, как она прошептала нам, если бы мы участвовали в ее языке ».
[2]
«Утро все еще в лайн, они прибыли.
Шесть длинных и узких,
Красиво украшенный корабль был нарисован в туман меньше убийства от окна,
из которого я наблюдал за ними.
Я следовал, как вооруженные люди один за другим были бродить на пляж и осветил огонь в своих факелах;
И у них впервые молчали, так же тихо, как пляж.
Я выключил свою свечу на моем окне, надеясь, что мужчины не заметили меня, и я бежал.
Оружие поднято! Флаги! Теперь иди и уничтожь! Все горит!
Жаль не зарабатывает, каждый житель оплакивает!
Вы оставили свой дом для твоей мести, это сделает и наполнит вашу судьбу!
Ты хотела кровь, теперь ваша самоучатка!
Морские зеркала высокого пламени, драконы отдыхают гордость во всем посередине.
Следите за разрушением, следуйте за топором убийцы и мечом.
Кто-то убегает, вы рвете стрелу на спину. Так много раздутых утоплений.
Морские зеркала высокого пламени, солнечный огонь в черном духе покрыт.
Так поднимается ... Firestorm!
Черная кровь плевать!
Живопись небо ... стало штормом!
Пламя земли нийлока!
[3]
«Это было обратная поездка, хотя я не знал этого даже тогда.
Мужчины были из одной и той же деревни, с другой стороны моря,
К которому мы были атакованы ...
И я помню, как один из них был затем оставлен с нами;
отказ от того, что не хотел возвращаться к себе,
И мы купили ключи от него к разрушению его народа ».
Грабить! Изнасилование!
Утренние огни прочь.
На задней части путешествий уже мужчины в их мечах.
Здесь нет смысла.
Деревня лежит незащищенным, но никто не может сказать.
Быстрое хранение атаки передается, дом уже возвращается.
День короткий для многих лжи. Ее все помнит, где позже говорят.
Когда он приехал, когда он смотрел на крыши горения, увидел любимого крушения.
Никакого оружия рассчитана. Со ртом мертвых они пришли.
[4]
«Нет, у них было много выживших.
Однако они были, однако, и новые мечи всегда могут быть использованы.
Зимой и весна они построили шесть более потрясающих, чтобы увидеть корабль,
и собрал людей всех из соседних деревень из них,
Тридцать насилие от Остроботнии для каждого.
Их корабль не боялся моря, а сами мужчины ничего не боялись ».
Таким образом, мужчины в их путешествии размещены.
И люди на пляже ждут, возможно испуганные.
Кричась уже кирикии, сейчас на юг!
Так полно жертва молодых моментов на данный момент.
Пока рот незнакомца от царапания шторма не поднимается.
Без усилий разрывается от сильного покрытия к волнам.
На основании ORM ORM уже яростно кричит.
Этот корабль вы не наливаете! Мужчины на канатах хватают!
[5]
"Возможно это
«Я помню, как я выглянул из этой ночи из окна.
Море было спокойным, а звезды небес покрывали тонкий беспомощный туман.
Пляж был тише, чем когда-либо, но я не спал.
Я смотрел вибрацию своих птиц;
Мне было интересно, почему они так беспокойны, как будто они чего-то ждали.
Позже я понял, что смерть прошептала им, так же, как она прошептала нам, если бы мы участвовали в ее языке ».
[2]
«Утро все еще в лайн, они прибыли.
Шесть длинных и узких,
Красиво украшенный корабль был нарисован в туман меньше убийства от окна,
из которого я наблюдал за ними.
Я следовал, как вооруженные люди один за другим были бродить на пляж и осветил огонь в своих факелах;
И у них впервые молчали, так же тихо, как пляж.
Я выключил свою свечу на моем окне, надеясь, что мужчины не заметили меня, и я бежал.
Оружие поднято! Флаги! Теперь иди и уничтожь! Все горит!
Жаль не зарабатывает, каждый житель оплакивает!
Вы оставили свой дом для твоей мести, это сделает и наполнит вашу судьбу!
Ты хотела кровь, теперь ваша самоучатка!
Морские зеркала высокого пламени, драконы отдыхают гордость во всем посередине.
Следите за разрушением, следуйте за топором убийцы и мечом.
Кто-то убегает, вы рвете стрелу на спину. Так много раздутых утоплений.
Морские зеркала высокого пламени, солнечный огонь в черном духе покрыт.
Так поднимается ... Firestorm!
Черная кровь плевать!
Живопись небо ... стало штормом!
Пламя земли нийлока!
[3]
«Это было обратная поездка, хотя я не знал этого даже тогда.
Мужчины были из одной и той же деревни, с другой стороны моря,
К которому мы были атакованы ...
И я помню, как один из них был затем оставлен с нами;
отказ от того, что не хотел возвращаться к себе,
И мы купили ключи от него к разрушению его народа ».
Грабить! Изнасилование!
Утренние огни прочь.
На задней части путешествий уже мужчины в их мечах.
Здесь нет смысла.
Деревня лежит незащищенным, но никто не может сказать.
Быстрое хранение атаки передается, дом уже возвращается.
День короткий для многих лжи. Ее все помнит, где позже говорят.
Когда он приехал, когда он смотрел на крыши горения, увидел любимого крушения.
Никакого оружия рассчитана. Со ртом мертвых они пришли.
[4]
«Нет, у них было много выживших.
Однако они были, однако, и новые мечи всегда могут быть использованы.
Зимой и весна они построили шесть более потрясающих, чтобы увидеть корабль,
и собрал людей всех из соседних деревень из них,
Тридцать насилие от Остроботнии для каждого.
Их корабль не боялся моря, а сами мужчины ничего не боялись ».
Таким образом, мужчины в их путешествии размещены.
И люди на пляже ждут, возможно испуганные.
Кричась уже кирикии, сейчас на юг!
Так полно жертва молодых моментов на данный момент.
Пока рот незнакомца от царапания шторма не поднимается.
Без усилий разрывается от сильного покрытия к волнам.
На основании ORM ORM уже яростно кричит.
Этот корабль вы не наливаете! Мужчины на канатах хватают!
[5]
"Возможно это
Другие песни исполнителя: