Pranga ft Xezer Azadbeyli - Черная роза 2017
текст песни
14
0 человек. считает текст песни верным
0 человек считают текст песни неверным
Pranga ft Xezer Azadbeyli - Черная роза 2017 - оригинальный текст песни, перевод, видео
- Текст
- Перевод
Sözləri:-
(Verse 1)
Nə gözəl qocalmısan sən..
nə qədər qocalsan da o gözəl üzün yaddaşımda yaxşı qalıb..
Saçlarında payız yağışı qalıb..
Sən gedəndə anladım, gedişi ağır olur yaxşıların..
mən isə köhnə mənəm.. biraz soyuğ, biraz ağır.. köhnə palto, portsiqar və üzümdən zəhrimar yağır..
bilirəm əzizim, sən məni heç sevmədin..
Amma bilirsən - mən səni çox sevdim axı..
payız yağışlarında sevdim.. örtülüb o izlər indi.. ruhuma tab gətirmir qan içində bu dizlər indi..
bir Ata şilləsi kimi idin, ağrıdırdın, ağladırdın.. amma yoxluğunda çox özlənirdin..
(chours)
Ölümün çöhrəsində..
o söyüd kölgəsində..
bir mərmi səsində..
mən səni xatırladım yenə..
(Verse 2)
Olmadı! Bacarmadığ!
Xəstəlikdə, sağlıqda bir yastığda qocalmadıq..
Zamanda ayırmadan yaxşıları və pisləri,
bircə-bircə gömdü torpağ altda əzizləri..
mən irgənirəm mavidən indi, səmadan və dənizdən.. Səndə irgənəndə gəl qaranlığımda gizlən..
indi mənidə kirlədib şəhər, mənimdə tozlanıb dibim.. mən də biraz vəfasızam dostlarım kimi..
kirlənib küləkləridə bu lənətli yarımadanın..
tərk eliyib gedənlərdə buraxır yarım adamı..
təklik ağrıdır gecələr ancaq qüssələnirsən..
zamanla alışdığca bir yanıvı hiss eləmirsən..
Və tənhalıq alışdığca belimi bükür mənim..
qırılır pəncərələr, çilik-çilik üstümə çökür mənim..
parçalıyıb yelkənimi, ümidlərimi dənizə tökün mənim.. Mənə toxunma! özümdən ağırdı yüküm mənim..
(Chours)
Ölümün çöhrəsində..
o söyüd kölgəsində..
bir mərmi səsində..
(Verse 3)
İblisin kamanında mələklərin rekviemi..
boşuna gözləmə.. gəlməyəcək gedən o gəmi..
sən də unudulacaqsan, şeirlərdə qalacaq adın.. Qızıl saçlı, qızıl gül qoxan qara paltarlı qadın..
Mən də hissiyatsızam özümü yoxluğa örgədənnən,
sən sarı saçlarıvı yanıva alıb gedənnən..
Yarpağ tökür budağların, baharı keçir qış gəlir..
zaman ötdükcə can dostlarım eləcə tanış gəlir..
Səni də gömdü zaman mənim saçlarımın qarasına..
gözlərimin qarasına..
xatirələrin arasına..
sonda Peterburq ruhi dispanser nevroterapiya bağırtılarda.. sən yaddaşımda Maqdolena Mariya..
Mənim kimilərinin arzuları, duyğusu olmur..
bilirsən, dəlilərin itirmək qorxusu olmur..
Mən canlı rekviem.. mən sonunca lakrimoza..
sən mənim ən dərin yaram.. #чернаяроза
(chours)
Ölümün çöhrəsində..
o söyüd kölgəsində..
bir mərmi səsində..
(Verse 1)
Nə gözəl qocalmısan sən..
nə qədər qocalsan da o gözəl üzün yaddaşımda yaxşı qalıb..
Saçlarında payız yağışı qalıb..
Sən gedəndə anladım, gedişi ağır olur yaxşıların..
mən isə köhnə mənəm.. biraz soyuğ, biraz ağır.. köhnə palto, portsiqar və üzümdən zəhrimar yağır..
bilirəm əzizim, sən məni heç sevmədin..
Amma bilirsən - mən səni çox sevdim axı..
payız yağışlarında sevdim.. örtülüb o izlər indi.. ruhuma tab gətirmir qan içində bu dizlər indi..
bir Ata şilləsi kimi idin, ağrıdırdın, ağladırdın.. amma yoxluğunda çox özlənirdin..
(chours)
Ölümün çöhrəsində..
o söyüd kölgəsində..
bir mərmi səsində..
mən səni xatırladım yenə..
(Verse 2)
Olmadı! Bacarmadığ!
Xəstəlikdə, sağlıqda bir yastığda qocalmadıq..
Zamanda ayırmadan yaxşıları və pisləri,
bircə-bircə gömdü torpağ altda əzizləri..
mən irgənirəm mavidən indi, səmadan və dənizdən.. Səndə irgənəndə gəl qaranlığımda gizlən..
indi mənidə kirlədib şəhər, mənimdə tozlanıb dibim.. mən də biraz vəfasızam dostlarım kimi..
kirlənib küləkləridə bu lənətli yarımadanın..
tərk eliyib gedənlərdə buraxır yarım adamı..
təklik ağrıdır gecələr ancaq qüssələnirsən..
zamanla alışdığca bir yanıvı hiss eləmirsən..
Və tənhalıq alışdığca belimi bükür mənim..
qırılır pəncərələr, çilik-çilik üstümə çökür mənim..
parçalıyıb yelkənimi, ümidlərimi dənizə tökün mənim.. Mənə toxunma! özümdən ağırdı yüküm mənim..
(Chours)
Ölümün çöhrəsində..
o söyüd kölgəsində..
bir mərmi səsində..
(Verse 3)
İblisin kamanında mələklərin rekviemi..
boşuna gözləmə.. gəlməyəcək gedən o gəmi..
sən də unudulacaqsan, şeirlərdə qalacaq adın.. Qızıl saçlı, qızıl gül qoxan qara paltarlı qadın..
Mən də hissiyatsızam özümü yoxluğa örgədənnən,
sən sarı saçlarıvı yanıva alıb gedənnən..
Yarpağ tökür budağların, baharı keçir qış gəlir..
zaman ötdükcə can dostlarım eləcə tanış gəlir..
Səni də gömdü zaman mənim saçlarımın qarasına..
gözlərimin qarasına..
xatirələrin arasına..
sonda Peterburq ruhi dispanser nevroterapiya bağırtılarda.. sən yaddaşımda Maqdolena Mariya..
Mənim kimilərinin arzuları, duyğusu olmur..
bilirsən, dəlilərin itirmək qorxusu olmur..
Mən canlı rekviem.. mən sonunca lakrimoza..
sən mənim ən dərin yaram.. #чернаяроза
(chours)
Ölümün çöhrəsində..
o söyüd kölgəsində..
bir mərmi səsində..
Слова:-
(Стих 1)
Что ты красивая старая ..
Чем более старый, тем более старым в моей памяти хорошо.
Падение в волосах осталось под дождем.
Когда я пошел, я понял, курс тяжелый ..
Я стар.
Я знаю, моя дорогая, ты никогда не любил меня.
Но ты знаешь - я так сильно тебя любил ..
Я любил осенью дождей .. покрытые эти треки сейчас.
Ты был как блеск отца, ты болился, ты плакал ... но ты был очень низким в отсутствие.
(Черные)
Перед лицом смерти ..
O к тени ..
В звуке снаряда ..
Я снова запомнил тебя ..
(Стих 2)
Этого не произошло! Не могу сделать!
Мы не старели в этой болезни в пользу подушки.
Товары и злой, не разделяя в то время,
Один один-один рычаг любимых внизу ..
Сейчас я далеко от синего, с неба и с моря.
Теперь во мне город, насыщенный мне, мое дно ... Я немного неверен, как мои друзья ..
Этот проклятый полуостров в сохранении и ветрах.
Половина человека уходит в ликвидации элементов ..
Одиночество - это болезненные ночи, но вам грустно.
Вы не чувствуете ошибку, когда привыкаете ко времени.
И когда одиночество используется, чтобы согнуть мой позвоночник.
Окна разбиты, плачу на меня.
Фрагментировал и отпейте, налейте свои надежды в море .. не трогайте меня! Мое собственное бремя было моим собственным ..
(Черные)
Перед лицом смерти ..
O к тени ..
В звуке снаряда ..
(Стих 3)
Каман сатана - это костюм ангелов.
В ожидании места .. тот корабль, который не придет ..
Вы будете забыты, название имени, чтобы остаться в стихах.
Я не чувствую себя свободным от себя, и я заплетаю себе руку,
Вы купили желтые волосы и идете в путь.
Ветви листьев проходят до весны, весны.
Пока ты приходишь, мои друзья души приходят знакомые.
Когда меня любили, мои волосы на черном ..
к черному моим глазам ..
Среди воспоминаний ..
В конце концов, Санкт -Петербург умственно дозатор в нейротерапии кричит ... Вы, Магдолена Мария, в моей памяти.
У некоторых из меня нет мечтаний и смысла.
Вы знаете, это не страх потерять безумцев.
Я живу, рекомендую .. я последний лагимоза ..
Ты мое самое глубокое оружие .. # Черны
(Черные)
Перед лицом смерти ..
O к тени ..
В звуке снаряда ..
(Стих 1)
Что ты красивая старая ..
Чем более старый, тем более старым в моей памяти хорошо.
Падение в волосах осталось под дождем.
Когда я пошел, я понял, курс тяжелый ..
Я стар.
Я знаю, моя дорогая, ты никогда не любил меня.
Но ты знаешь - я так сильно тебя любил ..
Я любил осенью дождей .. покрытые эти треки сейчас.
Ты был как блеск отца, ты болился, ты плакал ... но ты был очень низким в отсутствие.
(Черные)
Перед лицом смерти ..
O к тени ..
В звуке снаряда ..
Я снова запомнил тебя ..
(Стих 2)
Этого не произошло! Не могу сделать!
Мы не старели в этой болезни в пользу подушки.
Товары и злой, не разделяя в то время,
Один один-один рычаг любимых внизу ..
Сейчас я далеко от синего, с неба и с моря.
Теперь во мне город, насыщенный мне, мое дно ... Я немного неверен, как мои друзья ..
Этот проклятый полуостров в сохранении и ветрах.
Половина человека уходит в ликвидации элементов ..
Одиночество - это болезненные ночи, но вам грустно.
Вы не чувствуете ошибку, когда привыкаете ко времени.
И когда одиночество используется, чтобы согнуть мой позвоночник.
Окна разбиты, плачу на меня.
Фрагментировал и отпейте, налейте свои надежды в море .. не трогайте меня! Мое собственное бремя было моим собственным ..
(Черные)
Перед лицом смерти ..
O к тени ..
В звуке снаряда ..
(Стих 3)
Каман сатана - это костюм ангелов.
В ожидании места .. тот корабль, который не придет ..
Вы будете забыты, название имени, чтобы остаться в стихах.
Я не чувствую себя свободным от себя, и я заплетаю себе руку,
Вы купили желтые волосы и идете в путь.
Ветви листьев проходят до весны, весны.
Пока ты приходишь, мои друзья души приходят знакомые.
Когда меня любили, мои волосы на черном ..
к черному моим глазам ..
Среди воспоминаний ..
В конце концов, Санкт -Петербург умственно дозатор в нейротерапии кричит ... Вы, Магдолена Мария, в моей памяти.
У некоторых из меня нет мечтаний и смысла.
Вы знаете, это не страх потерять безумцев.
Я живу, рекомендую .. я последний лагимоза ..
Ты мое самое глубокое оружие .. # Черны
(Черные)
Перед лицом смерти ..
O к тени ..
В звуке снаряда ..