Script VII - En Kataklidi
текст песни

Εάν η σπατάλη του χρόνου και του χρήματος που διατίθενται ώστε να εξελιχθούν πολέμου μηχανές, δίνονταν εκεί που υπάρχουν ανάγκες ζωής, θα είχαμε λύσει το πρόβλημα των τριτοκοσμικών χωρών, των αστέγων και πεινασμένων και των κακουχιών που συμβαίνουν στον κόσμο, δυστυχώς όμως για κάποιους είναι απλά μπίζνες και οι ψυχές μεταφράζονται ως κέρδος, ως την στιγμή, όπου το μόνο που θα έχει πλέον μείνει από το παιχνίδι στην σκακιέρα του πλανήτη γη, δεν θα είναι τίποτα που θα θυμίζει κάτι ζωντανό, μονάχα ένα άρρωστο περιβάλλον.

Κοίταξε δύναμη και χρήμα,
Που έγινε πιστόλι,
Αντί να γίνει πυλώνας ελπίδας,
Nα ζήσει μια πόλη...
Σκιές οι άνθρωποι,
Μέσα σε ζώνες πολέμου,
Αντί να γίνονται ζώνες ζωής,
Σε ανάγκες συνανθρώπων, θεέ μου...
Σε μια νύχτα έχει πέσει ότι έχτισες,
Σε όσα πνοή έδωσες,
Τα βανδαλίσαν δαίμονες,
Έδωσαν δύναμη και συμβουλές,
Σε άρρωστες σκέψεις με κακές εμμονές... Κοίτα γύρω,
Πλέον βουλιάζει ο κόσμος,
Τόσο χρήμα και χρόνος,
Για να χαθούνε ζωές,
Τόσος πόνος και φθόνος,
Παντού ανοίγουν πληγές...
Χαρτί μ' αξία ψυχής,
Τόσο αίμα και λύπη,
Για ένα κομμάτι γης,
Το συμφέρον αφήνει,
Γίναμε το κτήνος,
Που ζωές στο διάβα σβήνει...
Ο άνθρωπος εδώ απέτυχε,
Νομίζει ότι πέτυχε,
Μα ξέχασε,
Ότι ήταν άνθρωπος και έχασε...

Ζώνες θανάτου,
Με ψυχές που χάθηκαν μέσα στη σκόνη,
Σειρήνες πολέμου,
Και τοπία ανθισμένα γίναν αγριεμένοι τόποι,
Χαρτιά με αξία ζωής,
Και απληστία που σκοτώνει,
Εν κατακλείδι,
Θα βρεθείτε στον κόσμο μόνοι,
(Να είστε μόνοι)...

Γύρω πολέμου μηχανές,
Αντί για πράξεις σωστές,
Βάρκες βουλιάζουν στον βυθό,
Και παρασέρνουν ψυχές...
Πώς θα πλουτίσουν μεγιστάνες,
Και κυβερνήσεις μαύρες,
Με διαφθοράς απάτες,
Πες μου...
Πόση κούραση σε πρόσωπα,
Που από τον πόνο σώπασαν,
Πόση ταλαιπωρία,
Για όσους μίλησαν,
Και όρθωσαν,
Ανάστημα,
Όμως τρελούς τους όρισαν,
Στον κόσμο τούτο,
Ξεπεράσαμε τα όρια...
Παιδιά με μπλούζες κόκκινες,
Πολέμου σειρήνες,
Ποιες σημαίες προσκυνάς,
Βαμμένες με αίμα και μνήμες...
Όσα αγάπησες μια μέρα,
Θα χαθούν