Zafer Atalay - Bilinmezki
текст песни

Kuş sesi, yağmurun ezgisi, suyun nefesi
Kaç ses kalır insanda bilinmez ki....
Acının sesi, kederin gölgesi
Yitip gidenlerin gözleri
Kaç iz kalır insanda bilinmez ki...
Gecenin düşleri, gündüzün işleri, bir yangının ateşi, bir şehrin matemi, bir rüzgar gibi geçer ömür, değeri bilinmez ki...
Bir gülüş, bir dokunuş, bir öfke, bir kaç avuç duada yitirir insan kendini, ruhu bilinmez ki...
Çocukluk sevinci, gençlik günleri, geçer zaman bir nehir yatağı gibi ve bembeyaz olur yürek, yaşlanınca insanın gözbebekleri kaç takvim yaprağı silinmiştir ömürden bilinmez ki...
Bir söz bir şiir bir garip hikaye insan, bir türkü bir roman bir sayfalık intihardır doğum ve ölüm arasında kalan, bir anı kalmış mıdır bu kargaşadan bilinmez ki...