Роза Алкожа жане Абдижаппар Маликов - Алатау.Алтай.Атырау
текст песни
73
0 человек. считает текст песни верным
0 человек считают текст песни неверным
Роза Алкожа жане Абдижаппар Маликов - Алатау.Алтай.Атырау - оригинальный текст песни, перевод, видео
- Текст
- Перевод
Армысың, аты әйгілі Қарағандым!
Жылуым, қара алтыным, қара наным.
Кімдердің пальмасынан артық маған,
Бозарған көде, жусан, қарағаның
Ұшқышым құсыңды бұр, Шығысыма,
Алтайдай сәлем берем туысыма.
Сірә да, Клондайк, Аляскалар,
Алтайдың толар ма екен уысына?!
Даласы Ойхой Абай, «Абайлаған»,
Абай деп ,Семей десе қарайды адам.
Талай жылдар өтсе де, талай заман
Қазақта қалам тартар ақын туса,
Абайдың аруағына қарайлаған.
О, ғажап!
Өзіңбісің Көкше деген?!
Тастарын жиған жүктей текшелеген.
Бурабай Оқжетпесті өкшелеген,
О, ғажап!
Өзіңбісің Көкше деген?!
Армысың, Атырауым, бозаң далам!
Жайықтан менен Каспий көз алмағам,
сонау бір ұмыттың ба кездеріңді?
Құмыңды Құлан жортса, кезе алмаған.
Оралым - Ордам менің таныс маған,
Бораның Махамбет боп дауыстаған.
Исатай ақ семсерін, Құрман бабам,
Ұрпаққа домбырасын табыстаған.
Ойылы ма, бұл маңның Ырғызы ма,
Бәрі-дағы бергісіз қырмызыға.
Бас имей бір пенде де өте алмайды
Ақтөбе сансыз сәлем ұл-қызыңа!
Жап-жалпақ жауырыны, жатыр дала,
Алапат батыр-дала, ақын-дала,
Ақмола мен Қостанай арасында,
Дән өскен татырға да, тақырға да.
Құлаған аралына Дария-Сыр,
қазақтың Дария-Сыр - қариясы.
Күріштің Сырдың бойы қоймасы ма,
Немесе Қоймасы мен дән ұясы,
Кентауым, Қазығұртым, Қаратауым,
Әйгілі әулиеата - ақ отауың,
Жіберіп Тойға шашу, торқа жауып,
Әлдилеп жатыр бәрі Алатауын.
Басынан Қаратаудың көш келмейді,
Қаратау енді ешкімге дес бермейді,
Мөлтілдеп қара көзден жас келмейді,
Қара көз қарындасым сескенбейді.
Жатады жайнап, түлегі,Жамбылым да,
Ешкімнің жаншылмайды хандығында.
Қайғырмас енді қазақ «Елім-айлап»,
Жерлеген әлдеқашан зарды құмға.
Сардала дала дала сағым ұшқан,
Аумайды-ау, түпсіз терең сағыныштан.
О шеті мен бұ шетін айыра алмай,
Құстар да бағытынан жаңылысқан.
Жарты адым жатқа қимай, сүйем жерді,
Түйеге талай көштер тиелген-ді,
Болмайды миың жетіп, мұнша жерді,
Ата-қазақ қалайша иемденді?!
Білемін, ақын жортқан бұл өлкені,
Мәңгілік мекендеген жыр-ертегі.
Қарттары өлеңменен намаз оқып,
Жастары жыр жастанып күнелтеді.
Армысың, ардақ-мекен, асыл-мекен!
Айрықша топырағың, тасың бөтен,
Бабалар бақыт іздеп кезуші еді.
Білмепті, бақыттары қасында екен
Жылуым, қара алтыным, қара наным.
Кімдердің пальмасынан артық маған,
Бозарған көде, жусан, қарағаның
Ұшқышым құсыңды бұр, Шығысыма,
Алтайдай сәлем берем туысыма.
Сірә да, Клондайк, Аляскалар,
Алтайдың толар ма екен уысына?!
Даласы Ойхой Абай, «Абайлаған»,
Абай деп ,Семей десе қарайды адам.
Талай жылдар өтсе де, талай заман
Қазақта қалам тартар ақын туса,
Абайдың аруағына қарайлаған.
О, ғажап!
Өзіңбісің Көкше деген?!
Тастарын жиған жүктей текшелеген.
Бурабай Оқжетпесті өкшелеген,
О, ғажап!
Өзіңбісің Көкше деген?!
Армысың, Атырауым, бозаң далам!
Жайықтан менен Каспий көз алмағам,
сонау бір ұмыттың ба кездеріңді?
Құмыңды Құлан жортса, кезе алмаған.
Оралым - Ордам менің таныс маған,
Бораның Махамбет боп дауыстаған.
Исатай ақ семсерін, Құрман бабам,
Ұрпаққа домбырасын табыстаған.
Ойылы ма, бұл маңның Ырғызы ма,
Бәрі-дағы бергісіз қырмызыға.
Бас имей бір пенде де өте алмайды
Ақтөбе сансыз сәлем ұл-қызыңа!
Жап-жалпақ жауырыны, жатыр дала,
Алапат батыр-дала, ақын-дала,
Ақмола мен Қостанай арасында,
Дән өскен татырға да, тақырға да.
Құлаған аралына Дария-Сыр,
қазақтың Дария-Сыр - қариясы.
Күріштің Сырдың бойы қоймасы ма,
Немесе Қоймасы мен дән ұясы,
Кентауым, Қазығұртым, Қаратауым,
Әйгілі әулиеата - ақ отауың,
Жіберіп Тойға шашу, торқа жауып,
Әлдилеп жатыр бәрі Алатауын.
Басынан Қаратаудың көш келмейді,
Қаратау енді ешкімге дес бермейді,
Мөлтілдеп қара көзден жас келмейді,
Қара көз қарындасым сескенбейді.
Жатады жайнап, түлегі,Жамбылым да,
Ешкімнің жаншылмайды хандығында.
Қайғырмас енді қазақ «Елім-айлап»,
Жерлеген әлдеқашан зарды құмға.
Сардала дала дала сағым ұшқан,
Аумайды-ау, түпсіз терең сағыныштан.
О шеті мен бұ шетін айыра алмай,
Құстар да бағытынан жаңылысқан.
Жарты адым жатқа қимай, сүйем жерді,
Түйеге талай көштер тиелген-ді,
Болмайды миың жетіп, мұнша жерді,
Ата-қазақ қалайша иемденді?!
Білемін, ақын жортқан бұл өлкені,
Мәңгілік мекендеген жыр-ертегі.
Қарттары өлеңменен намаз оқып,
Жастары жыр жастанып күнелтеді.
Армысың, ардақ-мекен, асыл-мекен!
Айрықша топырағың, тасың бөтен,
Бабалар бақыт іздеп кезуші еді.
Білмепті, бақыттары қасында екен
Ваша мечта - это имя!
Тепло, черное золото, черный пояс.
Чья ладонь из кого для меня,
Вздымающийся, полынь, чтобы посмотреть
Мой пилот идет к вашей птице и на восток,
Мой двоюродный брат родственник.
Видимо, Клондай, Аляска,
Можно ли в полной мере контролировать?!
Степи Отухои осторожен, «вызвано»,
Абай считается Semipalatinsk.
Хотя прошло много лет, много раз
Если казахи рождаются поэтом,
Он посмотрел на призрак Абая.
Боже!
Какая у тебя самоок?!
Загружено, загрузив их камни.
Люди, которые находятся в манере боровоя,
Боже!
Какая у тебя самоок?!
Твой Армен, Атирау, Бозана!
Из взгляда я каспийский глаз,
Вернувшись забыть тебя?
Не взял песок, когда он был вниз.
Я возвращаюсь - Ordam мне знаком,
Бора громко громко.
Исатай Белый Меч, Курман Бабам,
Дал домину поколению.
Будь то неловкое или это OUG
Всем, что не расстроено.
Шеф Ими не может пройти один
Aktobe Бесчисленное количество Hello-мальчик-дочь!
Степень, Степи, Степи
Aleapat Batyr-Steppe, Poet-Steppe,
Между Акмолой и Костанай,
И тати, и тип, которые выросли.
Дарья-Сир,
Казахи казахов - пожилые люди.
Является ли рис задний склад сыра,
Или склад и зерновой гнездо,
Кентау, Казигурт, Каратаум,
Знаменитый Аулиад - это белый брак,
Отправить на праздник, покройте сеть,
Алатау - это все, что все на пути.
Начало Каратау не является лидером,
Каратау сейчас никого не сдается,
Прозрачный не из черных глаз,
Черный глаз не удается.
И выпускник, выпускник, оба остальных,
Никто не сокрушает в ханате.
Теперь казахская «страна - муж»,
Похоронен в песке.
Сардала Степи летит,
Август, из бездонной глубокой мисс.
О, край, и никто не мог отделить край,
Птицы также ошибаются.
Половина шага, люблю землю,
Верблюд был загружен улицами Талай,
У вас не будет мозга, и пока,
Как родители победили?!
Я знаю, это была смерть поэта,
Сказка конюшни с вечностью.
Пожилые люди молятся из стихов,
Молодые люди рождаются с песней.
Твой Армен, Ардак, драгоценный дом!
Специальная почва, камень странный,
Предки, казалось, искали счастье.
Я не знал, случилось
Тепло, черное золото, черный пояс.
Чья ладонь из кого для меня,
Вздымающийся, полынь, чтобы посмотреть
Мой пилот идет к вашей птице и на восток,
Мой двоюродный брат родственник.
Видимо, Клондай, Аляска,
Можно ли в полной мере контролировать?!
Степи Отухои осторожен, «вызвано»,
Абай считается Semipalatinsk.
Хотя прошло много лет, много раз
Если казахи рождаются поэтом,
Он посмотрел на призрак Абая.
Боже!
Какая у тебя самоок?!
Загружено, загрузив их камни.
Люди, которые находятся в манере боровоя,
Боже!
Какая у тебя самоок?!
Твой Армен, Атирау, Бозана!
Из взгляда я каспийский глаз,
Вернувшись забыть тебя?
Не взял песок, когда он был вниз.
Я возвращаюсь - Ordam мне знаком,
Бора громко громко.
Исатай Белый Меч, Курман Бабам,
Дал домину поколению.
Будь то неловкое или это OUG
Всем, что не расстроено.
Шеф Ими не может пройти один
Aktobe Бесчисленное количество Hello-мальчик-дочь!
Степень, Степи, Степи
Aleapat Batyr-Steppe, Poet-Steppe,
Между Акмолой и Костанай,
И тати, и тип, которые выросли.
Дарья-Сир,
Казахи казахов - пожилые люди.
Является ли рис задний склад сыра,
Или склад и зерновой гнездо,
Кентау, Казигурт, Каратаум,
Знаменитый Аулиад - это белый брак,
Отправить на праздник, покройте сеть,
Алатау - это все, что все на пути.
Начало Каратау не является лидером,
Каратау сейчас никого не сдается,
Прозрачный не из черных глаз,
Черный глаз не удается.
И выпускник, выпускник, оба остальных,
Никто не сокрушает в ханате.
Теперь казахская «страна - муж»,
Похоронен в песке.
Сардала Степи летит,
Август, из бездонной глубокой мисс.
О, край, и никто не мог отделить край,
Птицы также ошибаются.
Половина шага, люблю землю,
Верблюд был загружен улицами Талай,
У вас не будет мозга, и пока,
Как родители победили?!
Я знаю, это была смерть поэта,
Сказка конюшни с вечностью.
Пожилые люди молятся из стихов,
Молодые люди рождаются с песней.
Твой Армен, Ардак, драгоценный дом!
Специальная почва, камень странный,
Предки, казалось, искали счастье.
Я не знал, случилось