Rapsodos Filologos - Akrotiriasmenos Axilleas
текст песни

Εγκλωβισμένοσ σε μια ιδιότυπη προσωπική μαρμότα
Δαμάζω τον εαυτό μου και πάλι στα μισοσκόταδα
Ξένοσ ευάλωτοσ γυμνόσ κι εκτεθειμένοσ
Άλλοσ ένασ αχιλλέασ ακρωτηριασμένοσ
Μετάφρασέ το κάνε την ετυμολογία
Δεν θέλω άλλη μία οδηγία γι' άλλη μια ωγυγία
Από το δέρμα ωσ το τέρμα κόβω την προσωπική μου αχίλλειο πτέρνα
Να μην έχω πια καμία αδυναμία
Έτσι ώστε να νιώσω λίγο άτρωτοσ και πάλι
Νιώστε ξέρω πωσ η ζωή έχει γνώμη άλλη
Σαν τησ λερναίασ ύδρασ το κεφάλι
Για κάθε πτέρνα που κόβω μια κι άλλη μια νέα θα ξεπροβάλλει μα χαλάλι
Άσε με να τισ πριονίσω
Γιατί αν φοβάμαι ότι θα με πληγώσεισ πωσ να σ' αγαπήσω
Τισ παλιέσ αδυναμίεσ αφήνω πίσω
Κι είστε όλοι καλεσμένοι να με κάνετε καινούριεσ να αποκτήσω

Κι αφού τον φόβο θέλει να νικήσει
Πρέπει τον εαυτό του να αντιμετωπίσει
Δεν περιμένει πια να έρθει η αυγή
Σηκώνει μόνοσ του τον ήλιο να βγει για να φωτίσει
Αδυναμίεσ έχει πριονίσει
Δεν φοβάται πια ότι και να προκύψει
Κουτσαίνει μα πατά και πάλι στη γη
Κι αναζητά κάθε παλιά του πληγή για να τη σβήσει

Βρίσκω όσα κι αν χρειάζομαι ερεθίσματα βγάζω τα πορίσματα
Ακρωτηριάζομαι και απορείσ
Με τα όσα γράφω είναι τα στερνά μου χαιρετίσματα
Στον πόνο που από πάνω μου φεύγει με τα ρινίσματα του σώματοσ
Βασιλεύω στουσ τυφλούσ αόμματοσ
Μέχρι να βρω το φωσ στο σκοτάδι κάθε βιώματοσ
Με κέρματα λίγα στην τσέπη για το ταξίδι με τα τέλματα
Και γύρω μόνο αίματα απ' τα πέλματα που κόπηκαν
Για τισ συγνώμεσ που δεν ειπώθηκαν
Για ανθρώπουσ που δεν δόθηκαν
Δάκρυα που δεν ειδώθηκαν στην κόρη
Ο αχιλλέασ πέταξε το δόρυ και κουτσαίνοντασ πορεύτηκε για κάποιο ανηφόρι
Μόνοι εγώ η αχίλλειοσ πτέρνα το πριόνι
Το σώμα από την αιμορραγία να κρυώνει
Ο φόβοσ που ακρωτηρίασα να με λυτρώνει
Κι ένασ νέοσ που δειλά δειλά φυτρώνει (φυτρώνει)