Аверсэв - Гусі-лебедзі
текст песни

Жылі муж і жонка, і былі ў іх дачка і сынок.
– Дачушка! – кажа маці. – Мы пойдзем на працу, прынясём табе булачку, а ты беражы браціка, з двара не выходзь.
Пайшлі яны, дачка пасадзіла браціка пад акенцам, а сама пабегла на вуліцу ды загулялася. Наляцелі гусі-лебедзі, падхапілі хлопчыка і панеслі.
Прыйшла дзяўчынка, глядзіць – няма браціка! Гукала, слязьмі залівалася – ён так і не адгукнуўся!
Выбегла ў поле і ўбачыла толькі, як удалечыні
мільганулі гусі-лебедзі. Пра іх даўно нядобрае казалі. Здагадалася дзяўчынка, што гэта яны браціка ўкралі, кінулася даганяць. Бяжыць і бачыць – стаіць печ.
– Печ, печ, куды гусі-лебедзі паляцелі?
– Пакаштуй майго жытняга піражка – скажу.
– У нас і пшанічных не ядуць!
Печ ёй не сказала. Пабегла дзяўчынка далей, бачыць – цячэ малочная рэчка, кісельныя берагі.
– Рэчка, рэчка, куды гусі-лебедзі паляцелі?
– Пакаштуй майго кісяльку з малачком – скажу.
– У нас і вяршкоў не ядуць!
І рака ёй не сказала. Доўга бегала дзяўчынка, вечарам сустрэла Вожыка.
– Вожык, куды гусі-лебедзі паляцелі?
– Ды вунь туды! – паказаў Вожык.
Пабегла дзяўчынка ў той бок і прыбегла да хаткі на курыных ножках. У хатцы Баба Яга сядзіць, а побач яе брацік з залатымі яблычкамі гуляецца. Схапіла сястра браціка і пабегла ўцякаць. А гусі-лебедзі – за ёй.
Дабеглі яны да малочнай рэчкі.
– Рэчка-матухна, схавай нас!
– Пакаштуй майго кісяльку!
Пакаштавала дзяўчынка, і рэчка схавала іх. Гусі-лебедзі праляцелі і не заўважылі. Пабеглі дзеці далей. А гусі-лебедзі ўжо вярнуліся і даганяюць іх, зараз браціка схопяць! Аж стаіць печ.
– Печ-матухна, схавай нас!
– Пакаштуй майго жытняга піражка!
Дзяўчынка піражок у рот, а сама з брацікам – у печ. Палёталі навокал гусі-лебедзі, пабілі крыламі ды ні з чым да Бабы Ягі вярнуліся. А дзяўчынка падзякавала печы і прыбегла з брацікам дадому.