ABC

Аверсэв - Жыхарка
текст песни

2

0 человек. считает текст песни верным

0 человек считают текст песни неверным

Аверсэв - Жыхарка - оригинальный текст песни, перевод, видео

Жылі ў хатцы Кот, Певень і маленькі чалавечак – Жыхарка. Кот і Певень на паляванне хадзілі, а Жыхарка абед гатаваў, стол накрываў, лыжкі раскладаў. Раскладае і прамаўляе:
– Гэтая простая лыжка – для Ката, гэтая – для Пеўня, а гэтая точаная, ручка пазалочаная – для Жыхаркі. Нікому яе не аддам!
Пачула Ліса, што Жыхарка адзін гаспадарыць, і захацелася ёй Жыхаркавага мяса пакаштаваць.
Кот і Певень заўсёды загадвалі Жыхарку дзверы замыкаць. Ён заўжды замыкаў, а аднойчы забыў.
Згатаваў Жыхарка абед, пачаў лыжкі раскладаць і кажа:
– Гэтая простая лыжка – для Ката, гэтая – для Пеўня, а гэтая точаная, ручка пазалочаная – для Жыхаркі. Нікому яе не аддам!
Толькі хацеў ён на стол яе пакласці, а па сходах – топ-топ!
Спужаўся Жыхарка, з лаўкі саскочыў, лыжку з рук выпусціў і пад печку залез. А Ліса ў хатку ўвайшла, глядзіць – няма Жыхаркі.
«Пачакай жа, – думае, – ты мне сам падкажаш, дзе сядзіш».
Падышла яна да стала, пачала лыжкі перабіраць:
– Гэтая простая лыжка – для Пеўня, гэтая – для Ката, а гэтая точаная, ручка пазалочаная – для мяне!
Тут Жыхарка з-пад печкі на ўвесь голас:
– Ай-яй-яй, не бяры, цётачка, я не дам!
– Вось ты дзе, Жыхарка!
Падбегла Ліса да печкі, лапку ў падпечак запусціла, Жыхарку выцягнула, за спіну закінула – і ў лес.
Дадому прыбегла, напаліла печку, каб Жыхарку падсмажыць і з’есці.
– Сядай, – кажа, – на лапату, Жыхарка.
А Жыхарка хоць маленькі, але ўдаленькi. На лапату сеў, ручкі-ножкі растапырыў так, што ў печку не ўлазіць.
– Не так сядзіш, – кажа Ліса.
Павярнуўся Жыхарка да печкі патыліцай.
– Ды не так, – кажа Ліса.
– А ты мне, цётачка, пакажы, я ж не ўмею.
– Які ты нездагадлівы!
Ліса Жыхарку скінула, сама на лапату скок, абаранкам скруцілася, лапкі схавала, хвастом накрылася. Тут Жыхарка яе штурх у печку і засланкай прыкрыў, а сам хутчэй прэч з хаты і дадому.
А дома Кот і Певень плачуць, залiваюцца.
– Вось простая лыжка – для Ката, вось простая лыжка
– для Пеўня, ды няма лыжкі точанай, ручкі пазалочанай,
няма нашага Жыхаркі, няма нашага маленькага!..
Кот лапкай слёзы выцірае, Певень крылцам падбірае.
Раптам па сходах – туп-туп-туп. Жыхарка бяжыць, гучным голасам крычыць:
– А вось і я! А Ліса ў печцы падсмажылася!
Узрадаваліся Кот і Певень. Пачалі Жыхарку цалаваць! Пачалі Жыхарку абдымаць!
І дагэтуль Кот, Певень і Жыхарка ў хатцы жывуць-пажываюць, нас у госці чакаюць.
Кот, Петух и мужичок – Жилец жили в избушке. Кот и Петух ходили на охоту, а Жилец готовил ужин, накрывал на стол и расставлял ложки. Он расставлял их и говорил:
– Эта простая ложка – для Кота, эта – для Петуха, а эта с точеной позолоченной ручкой – для Жилца. Никому не отдам!

Лиса прослышала, что Жилец – единственный хозяин, и захотела отведать мяса Жилца.
Кот и Петух всё время говорили Жилцу запереть дверь. Он всегда запирал её, но однажды забыл.
Житель готовил ужин, стал расставлять ложки и говорил:
– Эта простая ложка – для Кота, эта – для Петуха, а эта с точеной позолоченной ручкой – для Жилца. Никому не отдам!

Только хотел положить её на стол, а на лестнице – топ-топ! Испугалась Жилица, вскочила с лавки, выронила ложку из рук и залезла под печь. А Лиса вошла в избу, глядит – Жилицы нет.
«Погоди, – подумала она, – ты мне скажешь, где сидишь».

Подошла к столу, стала ложки перебирать:

Эта простая ложка – Петуха, эта – Кота, а эта, с точёной, позолоченной ручкой – меня!»

Тогда Жилица закричала из-под печи во весь голос:

Ой-ой-ой, не бери, тётя, не отдам!»

«Вот ты, Жилица!»

Лиса подбежала к печи, сунула лапу в печь, вытащила Жилицу, закинула себе за спину – и в лес.

Бежит домой, растопила печь, чтобы зажарить Жилицу и съесть её.
– Садись, – говорит, – на лопату, Жихарка. А Жихарка, хоть и маленький, да далеко. Сел на лопату, раскинув руки и ноги, чтобы в печь не пролезть.
– Не так сидишь, – говорит Лиса.
Жихарка повернул голову к печке.
– Нет, не так, – говорит Лиса.
– А ты, тётя, покажи, я не умею.
– Какая ты несообразительная!
Лиса сбросила Жихарку, сама вскочила на лопату, свернулась клубочком, лапы спрятала, хвостом прикрылась. Тогда Жихарка засунул её в печь и закрыл лоскутом, а сам быстренько выбежал из дому домой.
А дома Кот и Петух плачут, плачут. – Вот простая ложка – для Кота, вот простая ложка
– для Петуха, но нет ложки с точёной ручкой, нет позолоченной,
нет нашего Жилища, нет нашего малыша!..
Кошка лапкой слёзы вытирает, Петух крыльями её подхватывает.
Вдруг на лестнице – тук-тук-тук. Жилищница бежит, кричит во весь голос:
– А вот и я! А Лиса в печи жарится!
Обрадовались Кот и Петух. Стали Жилища целовать! Стали Жилища обнимать!
И по сей день Кот, Петух и Жилищница живут-поживают в доме, ждут нас в гости.

Другие песни исполнителя:

Все тексты Аверсэв

Верный ли текст песни?  Да | Нет