Аверсэв - Каза-манюка
текст песни
3
0 человек. считает текст песни верным
0 человек считают текст песни неверным
Аверсэв - Каза-манюка - оригинальный текст песни, перевод, видео
- Текст
- Перевод
Жылі дзед ды баба з дачкою, і была ў іх Каза. Пагнала дачка пасвіць Казу. Цэлы дзень старанна пасвіла, а вечарам прыгнала дамоў. Дзед пытаецца:
– Козачка мая, дзе была? Што ты ела-піла?
А Каза і кажа:
– Нідзе не была, нічога не ела, не піла. Толькі як бегла цераз масток, ухапіла кляновы лісток, а як бегла ля крынічкі, ухапіла кропельку вадзічкі.
Насварыўся дзед на дачку і назаўтра выправіў бабу Казу пасвіць. Вечарам прыгнала баба Казу дамоў, дзед пытаецца:
– Козачка мая, дзе была? Што ты ела-піла?
Кажа Каза:
– Нідзе не была, нічога не ела, не піла. Толькі як бегла цераз масток, ухапіла кляновы лісток, а як бегла ля крынічкі, ухапіла кропельку вадзічкі.
Дзед і на бабу насварыўся. А заўтра накінуў бабіну хустку ды пайшоў сам Казу пасвіць. Вечарам вярнуўся дамоў, пераадзеўся, сеў і чакае.
Прыйшла Каза, дзед і пытаецца:
– Козачка мая, дзе была? Што ты ела-піла?
Кажа каза:
– Нідзе не была, нічога не ела, не піла. Толькі як бегла цераз масток, ухапіла кляновы лісток, а як бегла ля крынічкі, ухапіла кропельку вадзічкі.
Угневаўся дзед, прывязаў Казу-манюку, пайшоў касу вастрыць, каб Казу рэзаць.
Дазналася пра гэта Каза, сарвалася і ў лес пабегла. Знайшла Зайчыкаву хатку, залезла і Зайчыка не пускае.
Сеў Зайчык і плача. Ідзе Мядзведзь:
– Чаго, Зайчык, плачаш?
– Як жа мне не плакаць? Прыйшоў нейкі звер рагаты-барадаты і выгнаў мяне з хаткі.
– Я таго звера выганю, – кажа Мядзведзь.
Патупаў ён ля Зайчыкавай хаткі ды кажа:
– Звер рагаты-барадаты, збірай манаткі, прэч з хаткі!
А Каза як замэкае:
– Закалю цябе рагамі, затапчу цябе нагамі, барадою замяту!
Спалохаўся Мядзведзь і ўцёк у гушчар.
Ідзе Певень. Убачыў заплаканага Зайчыка і пытаецца:
– Чаго, брат, зажурыўся?
– Як жа мне не журыцца? Прыйшоў нейкі звер рагаты-барадаты і выгнаў мяне з хаткі.
– Тае бяды! – смяецца Певень. – Ведаю я твайго звера – Казу-манюку!
Падышоў Певень да хаткі і закукарэкаў:
– Кукарэку! Кукарэку! Заб’ю Казу-недарэку!
А Каза як замэкае:
– Закалю цябе рагамі, затапчу цябе нагамі, барадою замяту!
Певень яшчэ мацней закрычаў:
– Збірай, Каза, манаткі, уцякай хутчэй ты з хаткі! Бо вунь дзед ідзе і касу нясе.
Пачула гэта Каза і выскачыла з хаткі. А Зайчык з Пеўнікам сталі там жыць-пажываць.
– Козачка мая, дзе была? Што ты ела-піла?
А Каза і кажа:
– Нідзе не была, нічога не ела, не піла. Толькі як бегла цераз масток, ухапіла кляновы лісток, а як бегла ля крынічкі, ухапіла кропельку вадзічкі.
Насварыўся дзед на дачку і назаўтра выправіў бабу Казу пасвіць. Вечарам прыгнала баба Казу дамоў, дзед пытаецца:
– Козачка мая, дзе была? Што ты ела-піла?
Кажа Каза:
– Нідзе не была, нічога не ела, не піла. Толькі як бегла цераз масток, ухапіла кляновы лісток, а як бегла ля крынічкі, ухапіла кропельку вадзічкі.
Дзед і на бабу насварыўся. А заўтра накінуў бабіну хустку ды пайшоў сам Казу пасвіць. Вечарам вярнуўся дамоў, пераадзеўся, сеў і чакае.
Прыйшла Каза, дзед і пытаецца:
– Козачка мая, дзе была? Што ты ела-піла?
Кажа каза:
– Нідзе не была, нічога не ела, не піла. Толькі як бегла цераз масток, ухапіла кляновы лісток, а як бегла ля крынічкі, ухапіла кропельку вадзічкі.
Угневаўся дзед, прывязаў Казу-манюку, пайшоў касу вастрыць, каб Казу рэзаць.
Дазналася пра гэта Каза, сарвалася і ў лес пабегла. Знайшла Зайчыкаву хатку, залезла і Зайчыка не пускае.
Сеў Зайчык і плача. Ідзе Мядзведзь:
– Чаго, Зайчык, плачаш?
– Як жа мне не плакаць? Прыйшоў нейкі звер рагаты-барадаты і выгнаў мяне з хаткі.
– Я таго звера выганю, – кажа Мядзведзь.
Патупаў ён ля Зайчыкавай хаткі ды кажа:
– Звер рагаты-барадаты, збірай манаткі, прэч з хаткі!
А Каза як замэкае:
– Закалю цябе рагамі, затапчу цябе нагамі, барадою замяту!
Спалохаўся Мядзведзь і ўцёк у гушчар.
Ідзе Певень. Убачыў заплаканага Зайчыка і пытаецца:
– Чаго, брат, зажурыўся?
– Як жа мне не журыцца? Прыйшоў нейкі звер рагаты-барадаты і выгнаў мяне з хаткі.
– Тае бяды! – смяецца Певень. – Ведаю я твайго звера – Казу-манюку!
Падышоў Певень да хаткі і закукарэкаў:
– Кукарэку! Кукарэку! Заб’ю Казу-недарэку!
А Каза як замэкае:
– Закалю цябе рагамі, затапчу цябе нагамі, барадою замяту!
Певень яшчэ мацней закрычаў:
– Збірай, Каза, манаткі, уцякай хутчэй ты з хаткі! Бо вунь дзед ідзе і касу нясе.
Пачула гэта Каза і выскачыла з хаткі. А Зайчык з Пеўнікам сталі там жыць-пажываць.
Жили-были дедушка с бабушкой и дочкой, и была у них Коза. Дочь погнала Козу пастись. Весь день она усердно паслась, а вечером пригнала её домой. Дедушка спрашивает:
«Козочка моя, где ты была? Что ты ела и пила?»
А Коза отвечает:
«Нигде не была, ничего не ела и не пила. Только когда через мостик бежала, листок клёна схватила, да когда к роднику бежала, каплю воды схватила».
Дед рассердился на дочку и на следующий день отправил старуху Козу пастись. Вечером старуха погнала Козу домой, а дед спрашивает:
«Козочка моя, где ты была? Что ты ела и пила?»
Коза говорит:
«Нигде не была, ничего не ела и не пила. Только когда через мост бежала, кленовый лист схватила, а когда у родника бежала, каплю воды схватила».
Дед тоже поссорился со старухой. А на следующий день бросил старухин платок и сам пошёл пасти Козу. Вечером вернулся домой, переоделся, сел и стал ждать.
Пришла Коза, дед и спрашивает:
— Козочка моя, где ты была? Что ты ела и пила?
Коза говорит:
— Нигде не была, ничего не ела и не пила. Только когда через мост бежала, кленовый лист схватила, а когда у родника бежала, каплю воды схватила.
Дед рассердился, связал Козу-манюк и пошёл точить косу, чтобы косить Козу. Узнала об этом Коза, рассердилась и побежала в лес. Нашла домик Зайчика, забралась туда и не пускает Зайчика.
Зайчик сел и заплакал. Приходит Медведь:
– Зайчик, чего ты плачешь?
– Как же мне не плакать? Пришёл какой-то рогатый и бородатый зверь и выгнал меня из дома.
– Выгоню этого зверя, – говорит Медведь.
Он топает возле домика Зайчика и говорит:
– Рогатый и бородатый зверь, собирай монеты, вон из дома!
А Коза завыла:
– Рогами тебя заколю, ногами затопчу, бородой раздавлю!
Испугался Медведь и убежал в чащу.
Приходит Петух. Видит, как Зайчик плачет, и спрашивает:
– О чём ты, братец, грустишь?
– Как же мне не грустить? Пришёл какой-то рогатый и бородатый зверь и выгнал меня из дома.
– Вот беда! – смеётся Петух. – Знаю я твоего зверя – Козла-манюка!
Петух подошёл к избушке и закукарекал:
– Петух! Петух! Убью Козла, болвана!
А Козёл замолчал:
– Рогами заколю, ногами затопчу, бородой раздавлю!
Петух ещё громче закричал:
– Собирай свои монеты, Козёл, беги скорей из избушки! А то дед идёт с косой.
Услышал это Козёл и выскочил из избушки. А Заяц с Петухом стали там жить, жить.
«Козочка моя, где ты была? Что ты ела и пила?»
А Коза отвечает:
«Нигде не была, ничего не ела и не пила. Только когда через мостик бежала, листок клёна схватила, да когда к роднику бежала, каплю воды схватила».
Дед рассердился на дочку и на следующий день отправил старуху Козу пастись. Вечером старуха погнала Козу домой, а дед спрашивает:
«Козочка моя, где ты была? Что ты ела и пила?»
Коза говорит:
«Нигде не была, ничего не ела и не пила. Только когда через мост бежала, кленовый лист схватила, а когда у родника бежала, каплю воды схватила».
Дед тоже поссорился со старухой. А на следующий день бросил старухин платок и сам пошёл пасти Козу. Вечером вернулся домой, переоделся, сел и стал ждать.
Пришла Коза, дед и спрашивает:
— Козочка моя, где ты была? Что ты ела и пила?
Коза говорит:
— Нигде не была, ничего не ела и не пила. Только когда через мост бежала, кленовый лист схватила, а когда у родника бежала, каплю воды схватила.
Дед рассердился, связал Козу-манюк и пошёл точить косу, чтобы косить Козу. Узнала об этом Коза, рассердилась и побежала в лес. Нашла домик Зайчика, забралась туда и не пускает Зайчика.
Зайчик сел и заплакал. Приходит Медведь:
– Зайчик, чего ты плачешь?
– Как же мне не плакать? Пришёл какой-то рогатый и бородатый зверь и выгнал меня из дома.
– Выгоню этого зверя, – говорит Медведь.
Он топает возле домика Зайчика и говорит:
– Рогатый и бородатый зверь, собирай монеты, вон из дома!
А Коза завыла:
– Рогами тебя заколю, ногами затопчу, бородой раздавлю!
Испугался Медведь и убежал в чащу.
Приходит Петух. Видит, как Зайчик плачет, и спрашивает:
– О чём ты, братец, грустишь?
– Как же мне не грустить? Пришёл какой-то рогатый и бородатый зверь и выгнал меня из дома.
– Вот беда! – смеётся Петух. – Знаю я твоего зверя – Козла-манюка!
Петух подошёл к избушке и закукарекал:
– Петух! Петух! Убью Козла, болвана!
А Козёл замолчал:
– Рогами заколю, ногами затопчу, бородой раздавлю!
Петух ещё громче закричал:
– Собирай свои монеты, Козёл, беги скорей из избушки! А то дед идёт с косой.
Услышал это Козёл и выскочил из избушки. А Заяц с Петухом стали там жить, жить.
Другие песни исполнителя: