Аверсэв - Лянівая бручаліна
текст песни
2
0 человек. считает текст песни верным
0 человек считают текст песни неверным
Аверсэв - Лянівая бручаліна - оригинальный текст песни, перевод, видео
- Текст
- Перевод
Жыла ў адной вёсцы дзяўчынка, якая не любіла хадзіць ножкамі. Звалі гэтую лянівую дзяўчынку Бручаліна. І была ў яе старэнькая бабуля.
Аднойчы пайшлі бабуля з унучкай па кветкі. Нарвалі рамонкаў ды дзьмухаўцоў і пайшлі дамоў.
Але хутка Бручаліне надакучыла ісці самой, і яна захныкала:
– Хачу на ручкі!
Пачала ёй бабуля выгаворваць:
– Як табе не сорамна? Ты ўжо зусім вялікая! Не вазьму цябе на ручкі!
Бабуля павярнулася і пайшла, а Бручаліна заплакала:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла.
Прыбег Зайчык:
– Сядай, я цябе занясу.
Села Бручаліна Зайцу на спіну, і ён паскакаў.
Але зайцы – народ баязлівы. Вось і наш Зайчык ад кожнага шолаху хаваўся ў лесе. Ляжа за пянёк і не варушыцца. Надакучыла Бручаліне чакаць, і пачала яна клікаць:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла, а Заяц усяго баіцца.
Падпоўз да яе Слімак:
– Я цябе занясу. Залазь да мяне на дах.
Бручаліна залезла на дах, і Слімак папоўз. Пад цёплым сонейкам дзяўчынка заснула.
Прачынаецца – а Слімак яшчэ да наступнага ку-
ста не дапоўз. Злезла Бручаліна ўніз і заплакала:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла, Заяц усяго баіцца, а Слімак ледзь паўзе.
Прыбегла Козачка:
– Сядай, я цябе занясу!
Села Бручаліна да яе на спіну, і Козачка паскакала. «Ой, зараз упаду!» – спужалася Бручаліна і адразу ж упала. А Козачкі і след прастыў. Бручаліна як закрычыць:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла, Заяц усяго баіцца, Слімак ледзь паўзе, а Козачка збегла!
Прыскакаў да яе Конь:
– Я цябе занясу.
Бручаліна залезла да яго на спіну, і Конь паскакаў. Дзяўчынка аберуч ухапiлася за грыву, але ўсё адно не ўтрымалася, звалілася і заплакала:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла, Заяц усяго баіцца, Слімак ледзь паўзе, Козачка збегла, а Конь скача стрымгалоў.
Прыляцеў Голуб:
– Я цябе занясу. Толькі мацней трымайся за шыю.
Ён узляцеў у неба і падняўся так высока, што ў Бручаліны закружылася галава.
– Мілы Голуб, хутчэй апусці мяне на зямлю! – папрасіла дзяўчынка.
Унізе тоненькай стужкай вілася рачулка. Голуб пасадзіў Бручаліну на пясчаны бераг і паляцеў далей.
Зноў Бручаліна адна. Глядзіць – плыве Човен. Падбегла яна да вады і ціхутка пытае:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла, Заяц усяго баіцца, Слімак ледзь паўзе, Козачка збегла, Конь скача стрымгалоў, а Голуб лётае занадта высока.
Човен падплыў да берага і кажа:
– Сядай, я цябе завязу.
Села Бручаліна ў Човен і паплыла.
Але Човен быў стары і хутка пачаў працякаць. Добра, што бераг быў блізка. Ледзь паспела Бручаліна выскачыць на бераг, як Човен патануў. Стаіць Бручаліна ля рэчкі і плача:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла, Заяц усяго баіцца, Слімак ледзь паўзе, Козачка збегла, Конь скача стрымгалоў, Голуб лётае занадта высока, а Човен патануў.
Ляціць Пчала.
– Ж-ж-ж! Паспрабуй ісці ножкамі, – параіла яна Бручаліне і паляцела.
Ніхто больш не хацеў дапамагчы лянівай дзяўчынцы. Давялося ёй самой дабірацца дадому. Спачатку яна ішла марудна, а потым усё хутчэй і хутчэй.
Калі яна забегла ў дом, бабуля ўжо накрывала на стол. Яна нічога не сказала ўнучцы, а толькі з усмешкай глядзела, як Бручаліна з апетытам пачала есці.
Аднойчы пайшлі бабуля з унучкай па кветкі. Нарвалі рамонкаў ды дзьмухаўцоў і пайшлі дамоў.
Але хутка Бручаліне надакучыла ісці самой, і яна захныкала:
– Хачу на ручкі!
Пачала ёй бабуля выгаворваць:
– Як табе не сорамна? Ты ўжо зусім вялікая! Не вазьму цябе на ручкі!
Бабуля павярнулася і пайшла, а Бручаліна заплакала:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла.
Прыбег Зайчык:
– Сядай, я цябе занясу.
Села Бручаліна Зайцу на спіну, і ён паскакаў.
Але зайцы – народ баязлівы. Вось і наш Зайчык ад кожнага шолаху хаваўся ў лесе. Ляжа за пянёк і не варушыцца. Надакучыла Бручаліне чакаць, і пачала яна клікаць:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла, а Заяц усяго баіцца.
Падпоўз да яе Слімак:
– Я цябе занясу. Залазь да мяне на дах.
Бручаліна залезла на дах, і Слімак папоўз. Пад цёплым сонейкам дзяўчынка заснула.
Прачынаецца – а Слімак яшчэ да наступнага ку-
ста не дапоўз. Злезла Бручаліна ўніз і заплакала:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла, Заяц усяго баіцца, а Слімак ледзь паўзе.
Прыбегла Козачка:
– Сядай, я цябе занясу!
Села Бручаліна да яе на спіну, і Козачка паскакала. «Ой, зараз упаду!» – спужалася Бручаліна і адразу ж упала. А Козачкі і след прастыў. Бручаліна як закрычыць:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла, Заяц усяго баіцца, Слімак ледзь паўзе, а Козачка збегла!
Прыскакаў да яе Конь:
– Я цябе занясу.
Бручаліна залезла да яго на спіну, і Конь паскакаў. Дзяўчынка аберуч ухапiлася за грыву, але ўсё адно не ўтрымалася, звалілася і заплакала:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла, Заяц усяго баіцца, Слімак ледзь паўзе, Козачка збегла, а Конь скача стрымгалоў.
Прыляцеў Голуб:
– Я цябе занясу. Толькі мацней трымайся за шыю.
Ён узляцеў у неба і падняўся так высока, што ў Бручаліны закружылася галава.
– Мілы Голуб, хутчэй апусці мяне на зямлю! – папрасіла дзяўчынка.
Унізе тоненькай стужкай вілася рачулка. Голуб пасадзіў Бручаліну на пясчаны бераг і паляцеў далей.
Зноў Бручаліна адна. Глядзіць – плыве Човен. Падбегла яна да вады і ціхутка пытае:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла, Заяц усяго баіцца, Слімак ледзь паўзе, Козачка збегла, Конь скача стрымгалоў, а Голуб лётае занадта высока.
Човен падплыў да берага і кажа:
– Сядай, я цябе завязу.
Села Бручаліна ў Човен і паплыла.
Але Човен быў стары і хутка пачаў працякаць. Добра, што бераг быў блізка. Ледзь паспела Бручаліна выскачыць на бераг, як Човен патануў. Стаіць Бручаліна ля рэчкі і плача:
– Хто мяне занясе дамоў? Бабуля пайшла, Заяц усяго баіцца, Слімак ледзь паўзе, Козачка збегла, Конь скача стрымгалоў, Голуб лётае занадта высока, а Човен патануў.
Ляціць Пчала.
– Ж-ж-ж! Паспрабуй ісці ножкамі, – параіла яна Бручаліне і паляцела.
Ніхто больш не хацеў дапамагчы лянівай дзяўчынцы. Давялося ёй самой дабірацца дадому. Спачатку яна ішла марудна, а потым усё хутчэй і хутчэй.
Калі яна забегла ў дом, бабуля ўжо накрывала на стол. Яна нічога не сказала ўнучцы, а толькі з усмешкай глядзела, як Бручаліна з апетытам пачала есці.
В одной деревне жила девочка, которая не любила ходить одна. Эту ленивую девочку звали Брухалина. И у неё была старая бабушка.
Однажды бабушка с внучкой пошли собирать цветы. Они нарвали ромашек и одуванчиков и пошли домой.
Но Брухалина вскоре устала ходить одна и заскулила:
- Я хочу, чтобы меня несли!
Бабушка начала её ругать:
- Тебе не стыдно? Ты уже совсем большая! Я не буду брать тебя на руки!
Бабушка повернулась и ушла, а Брухалина закричала:
- Кто отнесёт меня домой? Бабушка ушла.
Прибежал маленький зайчик:
- Садись, я тебя понесу.
Брухалина села на спину зайчика, и он прыгнул.
Но зайцы — робкие люди. Поэтому наш маленький зайчик спрятался в лесу от любого шороха. Она лежит за пнем и не двигается. Брухалина устала ждать и начала звать:
- Кто отнесет меня домой? Бабушка ушла, а Заяц всего боится.
Улитка подползла к ней:
- Я тебя понесу. Забирайся на мою крышу.
Брухалина забралась на крышу, а Улитка поползла. Под теплым солнцем девочка уснула.
Проснулась она – а Улитка еще не доползла до следующего куста. Брухалина спустилась и закричала:
- Кто отнесет меня домой? Бабушка ушла, Заяц всего боится, а Улитка едва ползет.
Подбежала Козочка:
- Садись, я тебя понесу!
Брухалина села ей на спину, а Козочка вскочила. «Ой, я сейчас упаду!» Брухалина испугалась и тут же упала. А Козочка и тропинка замерли. Брухалина закричала:
- Кто отнесёт меня домой? Бабушки нет, Заяц всего боится, Улитка едва ползает, а Козакка убежала!
К ней подбежал Конь:
- Я отнесу тебя.
Брухалина забралась ему на спину, и Конь поскакал. Девочка схватилась обеими руками за гриву, но всё равно не смогла удержаться, упала и закричала:
- Кто отнесёт меня домой? Бабушки нет, Заяц всего боится, Улитка едва ползает, Козакка убежала, а Конь прыгнул вниз головой.
Влетел Голубь:
- Я отнесу тебя. Только держись крепче за шею.
Он взмыл в небо и поднялся так высоко, что у Брухалины закружилась голова.
- Дорогой Голубь, быстро спусти меня на землю! - умоляла девочка.
Внизу текла струйка тонкой лентой. Голубь поставил Брухалину на песчаный берег и улетел. Брухалина снова одна. Она смотрит – лодка плывет. Она бежит к воде и тихо спрашивает:
- Кто отвезет меня домой? Бабушка ушла, Заяц всего боится, Улитка едва ползает, Коза убежала, Лошадь прыгает вниз головой, а Голубь летит слишком высоко.
Лодка подплыла к берегу и говорит:
- Садись, я тебя отвезу.
Брухалина села в лодку и поплыла.
Но лодка была старая и быстро начала протекать. Хорошо, что берег был рядом. Брухалина едва успела выпрыгнуть на берег, как лодка утонула. Брухалина стоит у реки и кричит:
- Кто отвезет меня домой? Бабушка ушла, Заяц всего боится, Улитка едва ползает, Коза убежала, Лошадь прыгает вниз головой, Голубь летит слишком высоко, а лодка утонула.
Пчела летает.
- Х-х-х! «Попробуй походить пешком», — посоветовала она Брухалиной и улетела.
Никто больше не хотел помогать ленивой девочке. Ей нужно было самой добраться домой. Сначала она шла медленно, а потом всё быстрее и быстрее.
Когда она вбежала в дом, бабушка уже накрывала на стол. Она ничего не сказала внучке, а просто с улыбкой наблюдала, как Брухалина начала есть с аппетитом.
Однажды бабушка с внучкой пошли собирать цветы. Они нарвали ромашек и одуванчиков и пошли домой.
Но Брухалина вскоре устала ходить одна и заскулила:
- Я хочу, чтобы меня несли!
Бабушка начала её ругать:
- Тебе не стыдно? Ты уже совсем большая! Я не буду брать тебя на руки!
Бабушка повернулась и ушла, а Брухалина закричала:
- Кто отнесёт меня домой? Бабушка ушла.
Прибежал маленький зайчик:
- Садись, я тебя понесу.
Брухалина села на спину зайчика, и он прыгнул.
Но зайцы — робкие люди. Поэтому наш маленький зайчик спрятался в лесу от любого шороха. Она лежит за пнем и не двигается. Брухалина устала ждать и начала звать:
- Кто отнесет меня домой? Бабушка ушла, а Заяц всего боится.
Улитка подползла к ней:
- Я тебя понесу. Забирайся на мою крышу.
Брухалина забралась на крышу, а Улитка поползла. Под теплым солнцем девочка уснула.
Проснулась она – а Улитка еще не доползла до следующего куста. Брухалина спустилась и закричала:
- Кто отнесет меня домой? Бабушка ушла, Заяц всего боится, а Улитка едва ползет.
Подбежала Козочка:
- Садись, я тебя понесу!
Брухалина села ей на спину, а Козочка вскочила. «Ой, я сейчас упаду!» Брухалина испугалась и тут же упала. А Козочка и тропинка замерли. Брухалина закричала:
- Кто отнесёт меня домой? Бабушки нет, Заяц всего боится, Улитка едва ползает, а Козакка убежала!
К ней подбежал Конь:
- Я отнесу тебя.
Брухалина забралась ему на спину, и Конь поскакал. Девочка схватилась обеими руками за гриву, но всё равно не смогла удержаться, упала и закричала:
- Кто отнесёт меня домой? Бабушки нет, Заяц всего боится, Улитка едва ползает, Козакка убежала, а Конь прыгнул вниз головой.
Влетел Голубь:
- Я отнесу тебя. Только держись крепче за шею.
Он взмыл в небо и поднялся так высоко, что у Брухалины закружилась голова.
- Дорогой Голубь, быстро спусти меня на землю! - умоляла девочка.
Внизу текла струйка тонкой лентой. Голубь поставил Брухалину на песчаный берег и улетел. Брухалина снова одна. Она смотрит – лодка плывет. Она бежит к воде и тихо спрашивает:
- Кто отвезет меня домой? Бабушка ушла, Заяц всего боится, Улитка едва ползает, Коза убежала, Лошадь прыгает вниз головой, а Голубь летит слишком высоко.
Лодка подплыла к берегу и говорит:
- Садись, я тебя отвезу.
Брухалина села в лодку и поплыла.
Но лодка была старая и быстро начала протекать. Хорошо, что берег был рядом. Брухалина едва успела выпрыгнуть на берег, как лодка утонула. Брухалина стоит у реки и кричит:
- Кто отвезет меня домой? Бабушка ушла, Заяц всего боится, Улитка едва ползает, Коза убежала, Лошадь прыгает вниз головой, Голубь летит слишком высоко, а лодка утонула.
Пчела летает.
- Х-х-х! «Попробуй походить пешком», — посоветовала она Брухалиной и улетела.
Никто больше не хотел помогать ленивой девочке. Ей нужно было самой добраться домой. Сначала она шла медленно, а потом всё быстрее и быстрее.
Когда она вбежала в дом, бабушка уже накрывала на стол. Она ничего не сказала внучке, а просто с улыбкой наблюдала, как Брухалина начала есть с аппетитом.
Другие песни исполнителя: