Dialectic Soul - Разважанне аб смерці
текст песни

Застагнаў дзед, кладучыся,
Лёг, шчаку рукой падпёр.
– Смерць падходзіць, крадучыся,
Як да стада воўк з-за гор...
Ты, Сымон, баішся смерці?
– Не!.. сапраўды гавару:
Я б хацеў скарэй памерці, –
Дзед, памрэш, і я памру.
Пад агульны смутак гэты
Граў Сымон цяпер адзін,
Граў прашчанне жыццю лета,
Спеву-радасці далін;
І ляцелі ў паднябессі
З звонкім крыкам жураўлі.
Нікла жыцце ў шумным лесе,
Агаляўся твар зямлі,
Смерць, жыццё... Дзіўно ўсё гэта!
І нашто жыць? каб сканаць?
Смерць прыйшла – і песня спета,
І прыложана пячаць.
І няўжо не будзе следу,
Жыў на свеце ты, ці не?..
Смуткаваў Сымон па дзеду
І з ім бачыўся... у сне.
Пад агульны смутак гэты
Граў Сымон цяпер адзін,
Граў прашчанне жыццю лета,
Спеву-радасці далін;
І ляцелі ў паднябессі
З звонкім крыкам жураўлі.
Нікла жыцце ў шумным лесе,
Агаляўся твар зямлі,