Jacek Kaczmarski - 1788
текст песни

Ta pierwsza morska podróż do Australii
Łotry przy burtach prostytutki w kojach
Wszyscy się bali łkali i rzygali
W drodze do raju Przewrotności Twoja
Panie coś w jeszcze nam nieznanych planach
Miał czarne diabły strzegące wybrzeży
Edenu który przeznaczyłeś dla nas
A w który nikt prawdę mówiąc nie wierzył

Czym żeśmy marni zasłużyli na to
Ten co zawisnąć miał za kradzież płaszcza
Płakał nad swoją niechybną zatratą
Nie widział Ciebie w robaczywych masztach
Statku co tylko był więzieniem nowym
Tej co kupczyła ciałami swych dziatek
Ani przez mgnienie nie przyszło do głowy
Że to nadziei nie rozpaczy statek

Niejeden żołnierz z ponurej eskorty
Bo czym się ich los od naszego różnił
Wiedział że nigdy już nie ujrzy portu
Gdzie go podejmą karczmarze usłużni
I płatne dziewki że zabraknie rumu
Zanim do celu przygnasz okręt szparki
Z marynarzami pili więc na umór
I wbrew zakazom grali o więźniarki

Prawda nie wszyscy próby Twe przetrwali
Ale też ciężkoś nas doświadczał Panie
Nie oszczędzałeś nam wysokiej fali
Za którą mnogim przyszło w oceanie
Zakończyć żywot innym dziąsła zgniły
Wypadły zęby rozgorzały wrzody
Więc znaczą nasz zielony szlak mogiły
Szkorbutu szału francuskiej choroby

Nikt nie odnajdzie w ruchomych otchłaniach
Ciał nieszczęśników oprócz Ciebie Boże
Ich żywot grzeszny epitafiów wzbrania
Lecz ukarani Więc wystarczy może
Żeś się posłużył straszliwym przykładem
Oni naprawdę dotarli do piekieł
A umierając nie wierzył z nich żaden
Że w swym cierpieniu umiera człowiekiem

Ląd nam się wydał niegościnny dziki
Łotr bez honoru kobieta sprzedajna
Z dnia na dzień jak się ma stać osadnikiem
Nieznanych światów Bo rozpoznać Raj nam
Nie było łatwo znaleźć w sobie siłę
Wbrew przeciwnościom bez słowa zachęty
By mimo wszystko żyć nim nam odkryłeś
Kraj szczodry w zboże złoto i diamenty

Łajdacki pomiot łotrowskie nasienie
Czerpiąc ze spichrza Twoich dóbr wszelakich
Choć tyle wiemy własnym doświadczeniem
W nas jest Raj Piekło
I do obu szlaki